Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Epopeja. Dla mnie tekst równie ważny, co Gilgamesz, Kalevala, Kojiki, czy Biblia. A nawet ważniejszy.
Powieść jest jak gęsta Nutella - pyszne do porzygania; zapycha i chcesz więcej, i więcej, choć już mózg odpada, wraz z pełnym emocji żołądkiem i odzywającymi się w przypływach przeżyć mistycznych genitaliami.
Miel mnie, języku!
;)

Epopeja. Dla mnie tekst równie ważny, co Gilgamesz, Kalevala, Kojiki, czy Biblia. A nawet ważniejszy.
Powieść jest jak gęsta Nutella - pyszne do porzygania; zapycha i chcesz więcej, i więcej, choć już mózg odpada, wraz z pełnym emocji żołądkiem i odzywającymi się w przypływach przeżyć mistycznych genitaliami.
Miel mnie, języku!
;)

Naprawdę trudno wyjść z podziwu jak zręcznie i delikatnie Tove nakreśliła tak mocny i nasycony atmosferą obraz.
Chyba czytelnikom Muminków coś nie podeszło...

Naprawdę trudno wyjść z podziwu jak zręcznie i delikatnie Tove nakreśliła tak mocny i nasycony atmosferą obraz.
Chyba czytelnikom Muminków coś nie podeszło...

Zajrzałem z ciekawości, jaką ocenę wystawił kwiat czytelnictwa polskiego temu mini-arcydziełu i aż wyrwał mi się spod nosa bełkotliwy śmiech z obrzydliwej rubasznej uciechy godnej najbardziej pysznego gbura.
Z jednej strony nie mogę się nadziwić tak niskiej ocenie, z drugiej jednak - no, wiadomo...
Zbyt mocne? Zbyt dziwne? Zbyt mroczne? Zbyt wsobne? Może nazbyt liryczne? Niezrozumiałe?

Książka jest arcydziełem literatury, perłą o wyraźnym, choć enigmatycznym blasku.
Wracam do niej co jakiś czas i wrócę jeszcze wiele razy.

Zajrzałem z ciekawości, jaką ocenę wystawił kwiat czytelnictwa polskiego temu mini-arcydziełu i aż wyrwał mi się spod nosa bełkotliwy śmiech z obrzydliwej rubasznej uciechy godnej najbardziej pysznego gbura.
Z jednej strony nie mogę się nadziwić tak niskiej ocenie, z drugiej jednak - no, wiadomo...
Zbyt mocne? Zbyt dziwne? Zbyt mroczne? Zbyt wsobne? Może nazbyt liryczne?...