Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mamy rzadką okazję zajrzenia do samego źródła historycznego co już samo w sobie ma olbrzymi walor. Gdyby zaś był ktoś zainteresowany opracowaniem to mogę odesłać do mojego skromnego artykułu: Przedstawienie katarów w Księdze Inkwizycji Bernarda Gui. Dostępny np. tu: https://ksiegarnia.pwn.pl/Przedstawienie-katarow-w-Ksiedze-Inkwizycji-Bernarda-Gui,643392801,p.html

Mamy rzadką okazję zajrzenia do samego źródła historycznego co już samo w sobie ma olbrzymi walor. Gdyby zaś był ktoś zainteresowany opracowaniem to mogę odesłać do mojego skromnego artykułu: Przedstawienie katarów w Księdze Inkwizycji Bernarda Gui. Dostępny np. tu: https://ksiegarnia.pwn.pl/Przedstawienie-katarow-w-Ksiedze-Inkwizycji-Bernarda-Gui,643392801,p.html

Arcyważne - choć mało popularne - opracowanie łamiące fałszywą propagandę na tytułowy temat. Literatura masowa stworzyła karykaturę Inkwizycji - zresztą widoczny jest też w wielu opracowaniach brak konsekwencji w tej "czarnej propagandzie". Autor zadał sobie trud (choć w rzeczywistości bowiem wystarczy zajrzeć pod warstwę zgniłej, kłamliwej propagandy) zajrzenia do źródeł i weryfikacji historycznoprawnych źródeł tej instytucji, która jak się okazuje po lekturze wcale nie była (i nie mogła być z teoretycznego punktu widzenia) krwiożerczym batem na biedne kobiety i wolnomyślicieli. Czas więc włożyć między bajki wizerunek "złego" inkwizytora jak np. Bernarda Gui z imienia Róży Umberto Eco (na marginesie należy dodać, że Eco jako mediewista był świadom kłamstw jakie kreśli w swojej książce).

Arcyważne - choć mało popularne - opracowanie łamiące fałszywą propagandę na tytułowy temat. Literatura masowa stworzyła karykaturę Inkwizycji - zresztą widoczny jest też w wielu opracowaniach brak konsekwencji w tej "czarnej propagandzie". Autor zadał sobie trud (choć w rzeczywistości bowiem wystarczy zajrzeć pod warstwę zgniłej, kłamliwej propagandy) zajrzenia do źródeł i...

Podobnie jak przy "Arabach" Janusza Daneckiego nie czytałem całej książki. Ograniczyłem się tylko do rozdziałów dotyczących prawa barbarzyńców. Autor znakomicie zna źródła i dokonuje porównań znanych kodyfikacji-pomników praw barbarzyńców - leges barbarorum. Oprócz badania samych źródeł prawa (fontes iuris) Modzelewski rysuje sylwetki charakterologiczne "narodów barbarzyńców". Dzięki zachowanym pomnikom prawa jak Codex Rothariego dowiadujemy się o tym jaka była mentalność i "narodziny" swoistych zapomnianych dziś "narodów".

Podobnie jak przy "Arabach" Janusza Daneckiego nie czytałem całej książki. Ograniczyłem się tylko do rozdziałów dotyczących prawa barbarzyńców. Autor znakomicie zna źródła i dokonuje porównań znanych kodyfikacji-pomników praw barbarzyńców - leges barbarorum. Oprócz badania samych źródeł prawa (fontes iuris) Modzelewski rysuje sylwetki charakterologiczne "narodów...