Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lektura obowiązkowa dla tych, którzy powierzonych im ludzi oraz zadania, z którymi wraz z zespołem trzeba się zmierzyć traktują serio. W pewny momencie czytania tej pasjonującej lektury pomyślałam: Jako liderka mogę mieć naprawdę ogromny wpływ na innych ludzi. To właśnie ode mnie w dużej mierze zależy czy ich miejsce pracy, posługi będzie napawać życiem czy będzie tylko szarym i koniecznym do wypełnienia obowiązkiem. To wielka, ale też fascynująca odpowiedzialność.
Ksiądz Żmudziński dzieli się swoim niezwykle bogatym doświadczeniem w zarządzaniu różnymi zespołami i podpowiada wiele praktycznych i bardzo przydatnych wskazówek jak budować zespół na skale.
Autor daje do myślenia i naprawdę uczy. Czego chcieć więcej?

Lektura obowiązkowa dla tych, którzy powierzonych im ludzi oraz zadania, z którymi wraz z zespołem trzeba się zmierzyć traktują serio. W pewny momencie czytania tej pasjonującej lektury pomyślałam: Jako liderka mogę mieć naprawdę ogromny wpływ na innych ludzi. To właśnie ode mnie w dużej mierze zależy czy ich miejsce pracy, posługi będzie napawać życiem czy będzie tylko...

Autorka zaprasza nas do świata dla wielu niedostępnego i nieznanego. To, czego nie udało się nam wcześniej poznać- w najlepszym wypadku- budzi nieufność, czasem niechęć, nawet lęk...
I tak oto wraz z Autorką przekraczamy próg szpitala psychiatrycznego, spotykamy pracowników, żeby poznać ich specyfikę pracy, frustracje, bolączki, ale też sukcesy i pasje, poznajemy przestrzeń, budynki i pomieszczenia, ale co najważniejsze- stajemy oko w oko z pacjentem. Dochodzi do zetknięcia z Człowiekiem, z jego cierpieniem (tak trudnym do uchwycenia i zrozumienia), które swoje źródło ma gdzieś głęboko, gdzieś w umyśle, psyche, duszy... Jakie uczucia towarzyszą lekturze? Mogę stwierdzić zdawkowo, że różne. Pojawia się współczucie, niedowarzenie, gniew, ale też radość, czasem ulga. Być może ważniejsze są wnioski, z którymi tę książkę się kończy (ale czy ich wyciągnięcie byłoby w ogóle możliwe bez tych procesów emocjonalnych, które wcześniej zaszły? wątpię). Dla mnie najważniejszy jest taki, że potrzebujemy ich- chorych, nadwrażliwych, czujących więcej, słabszych tak samo jak oni nas, tzw. zdrowych, ale może po prostu innych.

Autorka zaprasza nas do świata dla wielu niedostępnego i nieznanego. To, czego nie udało się nam wcześniej poznać- w najlepszym wypadku- budzi nieufność, czasem niechęć, nawet lęk...
I tak oto wraz z Autorką przekraczamy próg szpitala psychiatrycznego, spotykamy pracowników, żeby poznać ich specyfikę pracy, frustracje, bolączki, ale też sukcesy i pasje, poznajemy...

Są książki, którym po prostu nie mam odwagi wystawić żadnej noty. Są książki, których możliwość przeczytania budzi we mnie pokorną wdzięczność. Wreszcie- są książki, po przeczytaniu których nic już nie będzie takie samo. Będzie się więcej czuć, więcej dostrzegać, będzie po prostu więcej... I to dzieło ks. Halika do takich książek należy. Co tu mogę napisać? Cieszę, że tę książkę przeczytałam, pewnie będę do niej wracać. Jeśli wahasz się czy warto po nią sięgnąć, to wiedz, że warto.

Są książki, którym po prostu nie mam odwagi wystawić żadnej noty. Są książki, których możliwość przeczytania budzi we mnie pokorną wdzięczność. Wreszcie- są książki, po przeczytaniu których nic już nie będzie takie samo. Będzie się więcej czuć, więcej dostrzegać, będzie po prostu więcej... I to dzieło ks. Halika do takich książek należy. Co tu mogę napisać? Cieszę, że tę...