I co? Niestety - nie zachwyciła mnie, nie porwała, nie zaciekawiła. Dostałam lekko nudzącą fabułę jakby nie w stylu Ahern. Ja nie wierzę, że to ona napisała.

Fergus Boggs jest starszym mężczyzną, który po udarze cierpi na zanik pamięci. Obecnie znajduje się w ośrodku opiekuńczym, gdzie spędza czas w swoim świecie. Pochodzi z wielodzietnej rodziny. Jego dzieciństwo nie należało do łatwych, a jednak znalazł odskocznię od codzienności i dzięki księdzu ze szkoły, jego pasją stały się szklane kamyczki.

Pewnego dnia córka Fergusa – Sabrina otrzymuje informacje, iż w ośrodku jest paczka z rzeczami taty. Zaciekawiona kobieta zabiera przesyłkę do domu i od tego momentu jej życie się zmienia. Znajduje w środku niesamowitą kolekcję kamyczków. Wszystko dokładnie zapakowane i opisane. Wielkie zdziwienie Sabriny budzi jej ciekawość. Wyrusza w podróż, która ma na celu poznanie tajemnicy ojca.

Teraz opisując tę historię odnoszę wrażenie, że ona powinna zaciekawić. Powinna wzbudzić emocje. A jednak, nie, niestety nie. Tym razem autorce zabrakło pomysłu, weny? Sama nie wiem.

Skupmy się jednak na książce. Pomysł sam w sobie fajny. Poznawanie swojej rodziny od początku. Poznawanie własnego ojca, którego powinno się znać najbardziej na świecie. I dzięki temu poznawanie, odnajdywanie samej siebie od początku, jeszcze raz. I byłoby ok gdyby autorka zachowała swój styl, swoją klasę, swoją umiejętność budowania emocji. Niestety nie wyszło. Było nudno, było za wolno, bez pomysłu.

Ja nie chcę zniechęcać, bo może to ja tym razem zbyt wiele wymagałam. Sprawdźcie sami i udowodnijcie mi, że ja się mylę, że nie zrozumiałam książki. Miałam gorszy dzień?

Mam wielką nadzieję, że następnym razem Cecylia Ahern pokaże swoim czytelnikom, że "Miłość i kłamstwa" to chwilowy spadek formy. Będę czekała na kolejną jej książkę z wielką niecierpliwością i jeszcze większą ciekawością. 

Iwona Migowska