LUDZIE MÓWIĄ NA TO „ZAKOCHANIE”

Ayuka Hatta nie próżnuje. W czwartym tomie następuje wreszcie rzecz, na którą czekali wszyscy czytelnicy tej serii. Czy powinna mieć miejsce tak szybko? Cóż, a jakie to ma znaczenie, kiedy całość czyta się znakomicie, lekko, przyjemnie i z dużymi emocjami? Właśnie, a jakby za mało było Wam wrażeń, autorka przygotowała kilka dodatkowych rzeczy, które sprawią, że nie tylko nie będziecie się nudzić, ale dacie zaangażować w lekturę swoje własne uczucia.

Ona skłamała, że ma chłopaka, byle nie wypaść z towarzystwa. On zgodził się udawać jej faceta w zamian za to, by została jego pieskiem. Ranił ją, wykańczał psychicznie, traktował jak najgorszy sadysta. A mimo to zakochała się w nim. W końcu jednak miała dość, rzuciła go i zaczęła spotykać się z Kusakabe, przystojnym, czułym i dbającym o nią kolegą. Teraz zaczyna zastanawiać się nad tym, co czuje.
W takiej sytuacji znalazła się właśnie Erika. Z Kusakabe jest jej dobrze, ale to nie to. I wtedy w jej życiu znów pojawia się Sata, który mówi wprost, że chce ją odzyskać. Jako swojego pieska? Na coś takiego dziewczyna nie zamierza się zgodzić. Chce by powiedział dlaczego pragnie jej z powrotem, chce by się określił. W końcu chłopak wyznaje – w typowym dla sienie stylu, ale jednak – że się w niej zakochał. Nie zamierza oczywiście być jaki inni faceci, nadal szorstko ją traktuje, ale przynajmniej dziewczyna zyskuje u jego boku pozycję by walczyć o swoje. Happy End? Raczej dopiero początek. Oto bowiem zaczyna się drugi rok liceum, związek Saty i Eriki rozwija się, bo oboje trafiają do tej samej klasy, jest tam także najlepsza przyjaciółka dziewczyny, Sanuś, jednak nie tylko. Do grupy dołączył bowiem przystojny podrywacz, który, mimo iż ma dziewczynę, nie przepuści żadnej. Los chce, że Erika musi siedzieć obok niego, a jakby tego było mało, oboje zostają zaangażowani do komitetu w sprawie szkolnego biegu na orientację…

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/02/wilczyca-i-czarny-ksiaze-4-ayuko-hatta.html

LUDZIE MÓWIĄ NA TO „ZAKOCHANIE”

Ayuka Hatta nie próżnuje. W czwartym tomie następuje wreszcie rzecz, na którą czekali wszyscy czytelnicy tej serii. Czy powinna mieć miejsce tak szybko? Cóż, a jakie to ma znaczenie, kiedy całość czyta się znakomicie, lekko, przyjemnie i z dużymi emocjami? Właśnie, a jakby za mało było Wam wrażeń, autorka przygotowała kilka dodatkowych...

Moje wrażenia:



No i nastało wielkie BUUUMM!



Erika w końcu otrzymała od Saty swoją „psią” obrożę. Niezaprzeczalny dowód na to, że jest jego własnością. Dziewczyna jest zachwycona tym niespodziewanym upominkiem od swojego Pana- subtelnym wisiorekiem z niewielkim serduszkiem, co jak na sadystycznego księcia jest całkiem… urocze?

Ten podarunek tak zawrócił Ericę w głowie, że zapomniała o nauce i obalała wszystkie testy. Książę nie może pozwolić na to, by jego piesek był głupszej od innych i zawalił rok. Dlatego też, postanawia go jak najszybciej wytresować! Lecz niestety, Erika nie należy do posłusznych dziewczyn i robi coś, co wyprowadza go z równowagi.
Po tym wydarzeniu następują jednak słodkie Walentynki, bo bez nich, dobre Shōjo nie mogłoby przecież istnieć. Jednak w przypadku Eriki i Saty, ta wyjątkowa chwila nie ma smaku słodkich ciastek. To raczej gorzki smak czekolady, który rozrywa serce w pół.



Jednak po ostrej burzy, zawsze wychodzi radosne słońce. A uczucie zazdrości, to najlepszy motywator do wielkich zmian. W masce naszego lodowatego Pana, zaczęły pojawić się głębokie rysy.

Tak… Tak… Ktoś tu nie lubi dzielić się z innymi swoimi ulubionymi zabawkami.

Miłość udawana, staje się miłością na serio. Coś w kamiennym sercu Saty zaczyna pękać i z wielkim łumotem spadać na twardą ziemię. Chyba jest to dźwięk spadającej smyczy z obrażą.

Oj będzie się działo, będzie.

Zwłaszcza, że na horyzoncie pojawił się ktoś, kto pragnie uchronić księcia przed jego miłosnym wybudzeniem.

Ten ktoś, chce mu udowodnić, że do szczęścia wcale nie potrzebuje on wiernego pieska, a raczej… kilka słodkich i niezwykle uroczych kociaków.





Bohaterowie:

W tomie 3 i 4 poznamy dwóch nowych bohaterów drugoplanowych :

Kusakabe – kolega z klasy Eriki. Ma dziewczęcą twarz i bardzo drobne ciało. W dzieciństwie był przez to wyśmiewany i odpychany. Od tego czasu boi się, że swoim wyglądem może wpływać na komfort innych ludzi. Wszystko dookoła siebie widzi w czarnych barwach. Ma służelcze nastawienie. Ciągle, bez powodu kogoś przeprasza.

Erika pomaga mu pokonać gnębiące go słabości. Pragnie, by stał się pewny siebie i zadowolony ze swojego wyjątkowego wyglądu.

Szybko stają się przyjaciółmi, a w sercu Kusakabe nawet czymś więcej…



Kamiya – to najpopularniejszy playboy w drugiej klasie liceum. Nie dla niego głębokie, poważne związki, które ograniczają męską wolność. Nasz Romeo pragnie mieć wiele doświadczeń z wieloma pięknymi dziewczynami. Nie ma zamiaru przestrzegać zasad wierności, które mogłyby zniszczyć jego idealne życie. Chce robić tylko to, na co ma ochotę. Dlatego, kompletnie nie rozumie nagłego uczucia Saty do Eriki. Uważa, że chłopak się marnuje i powinnien znów wyruszyć na miłosne łowy.



Dodatkowe opowiadanie:



W trzecim tomie „Wilczycy i czarnego księcia” znajdziemy niesamowicie zabawną i wzruszającą historię o nastoletniej dziewczynie, która świadomie stała się klasowym klaunem, by ukryć w ten sposób brak kobiecości. Wszyscy robią sobie z niej ciągłe żarty i śmieją się z jej brzydoty. Dziewczyna uważa, że celem jej życia nie jest wcale miłość a rozśmieszanie innych. Dlatego nie dba o to, by być ładną i kobiecą.

W tajemnicy jednak, kocha się w swoim koledze z klasy, który cały czas z niej drwi. Na imprezie z okazji świąt, pragnie założyć sukienkę i pokazać wszystkim wokół, że i on ma swoją piękną stronę.

Jak myślicie…

Czy brzydula odnajdzie w sobie odwagę, aby z brzydkiego kaczątka stać się pięknym łabędziem?

Odpowiedzi na to pytanie, szukajcie w opowiadaniu „Nie jestem klaunem”!



Podsumowanie:

Z każdym kolejnym tomem, jestem coraz bardziej zakochana w historii miłosnej Eriki i Saty. Ich niecodzienna relacja partnerska – Pan i jego piesek, jest naprawdę nieziemsko zabawna i zwariowana. Raz się kochają, raz nienawidzą, a jeszcze częściej nie potrafią bez siebie żyć. Są jak dwie części jabłka, które pragną się połączyć w miłosnym uścisku. Szkoda tylko, że w tym idealnym owocu miłości zamieszkał nagle wredny robal, który pragnie z całych sił zniszczyć jego słodki środek. Zatruwając go swoją chorą zasadą „wolności ponad wszystko”.

Szczerze?

To nie mogę oderwać się od tej przezabawną i urovzrj historii. I nie wiem jak wy, ale ja zmykam szybko do swojego mangowego sacrum, by móc ponownie znaleźć się w świecie Eriki i Saty.

Polecam gorąco!

Moje wrażenia:



No i nastało wielkie BUUUMM!



Erika w końcu otrzymała od Saty swoją „psią” obrożę. Niezaprzeczalny dowód na to, że jest jego własnością. Dziewczyna jest zachwycona tym niespodziewanym upominkiem od swojego Pana- subtelnym wisiorekiem z niewielkim serduszkiem, co jak na sadystycznego księcia jest całkiem… urocze?

Ten podarunek tak zawrócił Ericę w...

Aaa!
Taka niespodzianka!
Jednak nie umie bez niej żyć! <3
To takie słodkie. <3
Ale irytuje mnie ten nowy kolega. Niech Kyouya się trzyma Eriki, a tamten kretyn nie miesza im w głowach!
Gorąco polecam ! ! !

Aaa!
Taka niespodzianka!
Jednak nie umie bez niej żyć! <3
To takie słodkie. <3
Ale irytuje mnie ten nowy kolega. Niech Kyouya się trzyma Eriki, a tamten kretyn nie miesza im w głowach!
Gorąco polecam ! ! !

Tak mnie oczarowały pierwsze tomy mangi, że musiałam chwycić za następne! Codziennie myślałam o bohaterach i o tym, czy wreszcie się dogadają i wszystko dobrze się ułoży. Dodatkowo mam nadzieję, że część z Was przełamie lody i chwyci za mangę. To super odskocznia od książki, na koniec ciężkiego dnia. Dobra, od początku.

W czasie świąt, Sata wręcza Erice prezent. Bardzo ją to cieszy. Jednak przez całą przerwę świąteczną nie widzą się ani razu. Zaraz po powrocie do szkoły, każdy uczeń piszę test. Erika oblewa go, a to grozi jej niezdaniem do następnej klasy. Sata lituje się nad dziewczyną i pomaga jej w nauce u siebie w domu. Szybkimi krokami nadchodzą walentynki i Erika chce wręczyć Sacie słodką niespodziankę. W międzyczasie dziewczyna poznaje bardzo nieśmiałego i miłego chłopaka Kusakabe, który czuje się samotnie. Chcąc go pocieszyć, wręcza mu w walentynki podobny upominek co chłopakowi. Sacie kompletnie to nie pasuje i złości się na dziewczynę. Erika nie widzi już sensu w udawanym związku. Czy oznacza to dla nich koniec? Kto zainteresuje się Eriką? Jak poradzi sobie ze wszystkim Sata?

Następne tomy mangi zachwyciły mnie jeszcze bardziej. Pokochałam głównych bohaterów z powodu tego, że bardzo się różnią od siebie. Ona - naiwna, miła, chętna do pomocy. On - gburowaty, chamski, silny i bardzo inteligentny. W tych tomach zauważyłam jak Sata.. zaczyna się powoli zmieniać. Z chłopaka, który mógł mieć wiele kobiet, nagle przestaje interesować się innymi. Ma swoje zasady i ich się trzyma.

W tych tomach poznajemy bliżej trzecie osoby. Między innymi Kusakabe - kolegę z równoległej klasy, który jest bardzo nieśmiały. W poprzedniej szkole obrażali go, że nie jest taki męski, jak reszta chłopaków. Ayumi Sanda - przyjaciółka Eriki, która ma stalowe nerwy. Tyle ile ona musi znosić, moim zdaniem powinna dostać nagrodę ;) Jest bardzo cierpliwa i pomysłowa. Czasami próbuję postawić dziewczynę do pionu i niestety nie zawsze to wychodzi.

Kreska nie zmienia się przez całą historię. Dodatkowo, bardzo podobają mi się dodane mini historię na końcu książki. Są to krótkie opowiadania z kompletnie innymi bohaterami i z innym przesłaniem. Moim zdaniem to świetne dodatki do całości.

Manga mnie zachwyca wszystkim. Od bohaterów po cały sens historii. Uwielbiam takie lekkie i przyjemne mangi. Są idealne do przeczytania po ciężkim dniu pracy. Naiwność i miłość płynącą od Eriki jest przesłodka. Bardzo dziewczęca. Czasami zastanawiam się, czy w ogóle realna. Twarda i surowa postawa Saty jest bardzo męska. Czy będę czytać następne tomy? Jak najbardziej! Już się doczekać nie mogę, co im się dalej przytrafi. Czy to, co do siebie czują to prawdziwe uczucia, czy tylko zwykle przyzwyczajenie i kłamstwa? Z całym sercem polecam "Wilczycę i Czarnego Księcia".

Tak mnie oczarowały pierwsze tomy mangi, że musiałam chwycić za następne! Codziennie myślałam o bohaterach i o tym, czy wreszcie się dogadają i wszystko dobrze się ułoży. Dodatkowo mam nadzieję, że część z Was przełamie lody i chwyci za mangę. To super odskocznia od książki, na koniec ciężkiego dnia. Dobra, od początku.

W czasie świąt, Sata wręcza Erice prezent. Bardzo ją...

Ten to kusi do zakupu kolejnego

Ten to kusi do zakupu kolejnego