Dolce Vita. Opowieść o oliwnym gaju we Włoszech

Zacznijmy od tego, że jestem ogromną fanką włoskiej kultury, jedzenia i wina. Dlatego po książkę sięgnęłam z ciekawością. Wbrew tytułowi, życie postaci nie jest wcale proste. Totalny przeskok kulturowy i życie z daleka od rodziny sprawiają, że na drodze do sielanki na prowincji, stoi szereg problemów i ta szalona decyzja okazała się duzo poważniejsza w skutkach. Po zakończeniu lektury, sprawdziłam jak się mają dalsze losy autorów, i moje odczucia w zwiąku z lekturą sie potwierdziły - Autorzy w 2009 roku wrócili do Stanów.

Zacznijmy od tego, że jestem ogromną fanką włoskiej kultury, jedzenia i wina. Dlatego po książkę sięgnęłam z ciekawością. Wbrew tytułowi, życie postaci nie jest wcale proste. Totalny przeskok kulturowy i życie z daleka od rodziny sprawiają, że na drodze do sielanki na prowincji, stoi szereg problemów i ta szalona decyzja okazała się duzo poważniejsza w skutkach. Po...

Takie książki stanowią obraz zderzenia się bohaterów z rzeczywistością, o której nie mieli wielkiego pojęcia. A to wszystko co wydawało im się, że już wiedzą muszą zweryfikować pod kątem panujących w danym regionie obyczajów. Muszą przejść prawdziwą szkołę życia, żeby zrozumieć czym ono jest właśnie w tym miejscu, które wybrali na swój nowy dom. Jednych rzeczy uczą się z poświęceniem i świadomie, innych nabywają ot tak, jakby przylegały do nich mimochodem, nie rejestrując tego rozumem, a na poziomie zmysłów, odczuwania. O czym zdadzą sobie sprawę dużo później. ich historia nie jest pokazana jako idylla, a walka a to o sprawne funkcjonowanie domu, bo albo problemy z instalacja, albo brak wody no i wymagający gaj oliwny, który zakupili w opłakanym stanie. Byli dyletantami nie posiadającymi na początku świadomości, ile pracy muszą włożyć, by ich przedsięwzięcie miało możliwość spełnić się. Może i znaleźli się w malowniczej krainie, zakątku, który daje odetchnąć po dotychczasowym zajęciu, pracy na wyścigi, jednak nawet życie na prowincji wymaga dużego wysiłku by poczuć spełnienie. Ten wysiłek należy włożyć nie tylko w pracę i miłość do ziemi, ale w uszanowanie i zaakceptowanie odmiennej kultury by można było tam rzeczywiście się zadomowić.

Sama nie wiem, ale mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji. Tematyka przyjemna i dość ciekawie opowiedziana, tak sama przeprowadzka i odnajdywanie się bohaterów w nowych okolicznościach, jak i zasadnicze kwestie kulturowe Italii. Opowieść jest ciągłością wydarzeń, ale jedne rozdziały bardzo mi się podobały, a inne nie zainteresowały mnie specjalnie swoją treścią. Nie wiem na ile jest tu wkładu Cathy, a na ile wypowiedział się Jason, ale odnosiłam takie wrażenie, jakby raz opowiadało jedno po czym drugie. Jednak wśród książek o tematyce urządzania się w nowym miejscu na prowincji Włoch czy Francji, na pewno jedna z lepszych i godna polecenia.

Takie książki stanowią obraz zderzenia się bohaterów z rzeczywistością, o której nie mieli wielkiego pojęcia. A to wszystko co wydawało im się, że już wiedzą muszą zweryfikować pod kątem panujących w danym regionie obyczajów. Muszą przejść prawdziwą szkołę życia, żeby zrozumieć czym ono jest właśnie w tym miejscu, które wybrali na swój nowy dom. Jednych rzeczy uczą się z...

Włochy kocham najbardziej.
Smaczna kuchnia.
Cudowne widoki.
Mili mieszkańcy.
Miłość.
Pasja.
Dolce vita.

To ostatnie autorka powieści pokazała w jak najlepszy sposób. To kolejna pozycja, która wywołuje we mnie tęsknotę za Italią. I jak to bywa, żeby się jej pozbyć, przeczytam książkę jeszcze raz. Niech znów mnie tam zabierze.
Polecam. Książka ciekawa, zgrabnie napisana i iście przepełniona oliwkami.

Włochy kocham najbardziej.
Smaczna kuchnia.
Cudowne widoki.
Mili mieszkańcy.
Miłość.
Pasja.
Dolce vita.

To ostatnie autorka powieści pokazała w jak najlepszy sposób. To kolejna pozycja, która wywołuje we mnie tęsknotę za Italią. I jak to bywa, żeby się jej pozbyć, przeczytam książkę jeszcze raz. Niech znów mnie tam zabierze.
Polecam. Książka ciekawa, zgrabnie napisana i...

Cathy Rogers i Jason Gibb nie mają swoich biografii - a przynajmniej nie tak rozbudowanych, jak byśmy tego chcieli lub spodziewali się po autorach książki. Powodem tego jest fakt, że są to najzwyklejsi ludzie, którzy rzucili dawne życie w USA i przenieśli się do Włoszech, by otworzyć firmę i sprzedawać oliwę wytłoczoną z własnych oliwek. Jak postanowili, tak zrobili, a "Dolce vita" to pamiętnik zawierający historię rozwoju ich przedsięwzięcia o jakże uroczej nazwie "Nudo".

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to fakt, że jak na pamiętnik, mamy do czynienia z całkiem obszerną, pełnowartościową książką. Wspomnienia Cathy i Jasona dopełniają ich prywatne fotografie, a także zestaw pięćdziesięciu przepisów z oliwą extra virgin w roli głównej. Na początku byłam tym zaskoczona, ale zaraz potem doszłam do wniosku, że to rewelacyjny pomysł. Część potraw z owych przepisów wygląda naprawdę zachęcająco i na pewno wykorzystam tę książkę do pichcenia - i to niejeden raz. Załączone zdjęcia podobają mi się jeszcze bardziej, ponieważ nie są to wyreżyserowane scenki rodzajowe, lecz prawdziwe fotki z życia wzięte. Szczególnie pięknie prezentują się widoki ich gaju oliwnego o poranku. Coś niesamowitego!

"Dolce vita", choć na taką nie wygląda, jest naprawdę wyjątkową książką. Cechuje ją lekki, przyjemny styl, niczym niewymuszony i nastawiony na pamiętnikarską formę. Nie widać w niej ani krztyny sztuczności, którą często można dostrzec w książkach fabularnych. Jest niczym więcej niż historią opartą na faktach, która wzbudziła mój podziw, a do autorów - szacunek. Trzeba być naprawdę odważnym, by porzucić świetnie płatne posady (oboje pracowali jako producenci programów telewizyjnych i mieszkali w Los Angeles) i zająć się czymś tak niepewnym... Czymś, na czym Cathy i Jason nie do końca się znali. Ich historia obfituje we wzloty i upadki, niemniej jednak najbardziej charakterystyczną cechą tej uroczej pary jest dewiza: "Nigdy się nie poddawaj". Choć momentami waliło się i paliło, oni hardo dążyli do tego, by dopiąć swego. I udało im się! Jest to wspaniały sukces, który wiele osób skazałoby z góry na porażkę. Jest to również dowód na to, że warto walczyć o swoje marzenia, bo przy chęciach i determinacji uda się je spełnić.

Zdecydowanie największym plusem książki jest to, że w niezwykle rozległy sposób opisuje powstawanie firmy "Nudo". Dzięki temu zabiegowi możemy śledzić etapy jej rozwoju i poznać Włochy od zupełnie innej strony! To nie jest typowa literatura podróżnicza, ani typowy pamiętnik. "Dolce vita" to udane połączenie obydwu tych gatunków, dzięki czemu książka nabiera zalet i z pewnością spodoba się wielu czytelnikom.

Szczególnie polecam tę pozycję miłośnikom słonecznej Italii - po to, by przekonali się o tym, że nie zawsze świeci tam słońce. Ponadto polecam tę książkę amatorom oliwy z oliwek - po to, by przekonali się jak długa droga dzieli oliwki z gaju oliwnego do tłoczonej extra virgin. A na koniec polecam "Dolce vita" wszystkim czytelnikom - po to, by zobaczyli jak fajną książkę bez fabuły można znaleźć na polskim rynku książki.

Ocena: 5/6

Cathy Rogers i Jason Gibb nie mają swoich biografii - a przynajmniej nie tak rozbudowanych, jak byśmy tego chcieli lub spodziewali się po autorach książki. Powodem tego jest fakt, że są to najzwyklejsi ludzie, którzy rzucili dawne życie w USA i przenieśli się do Włoszech, by otworzyć firmę i sprzedawać oliwę wytłoczoną z własnych oliwek. Jak postanowili, tak zrobili, a...

alsolutna rewelacja, lekka, przyjemna i bardzo mądra, polecam!

alsolutna rewelacja, lekka, przyjemna i bardzo mądra, polecam!

Książkę zabrałam ze sobą na wycieczkę do Włoch i była idealnym uzupełnieniem klimatu który poczułam na miejscu. Zakochałam się we Włoszech, włoskiej kuchni i oczywiście oliwie :)

Książkę zabrałam ze sobą na wycieczkę do Włoch i była idealnym uzupełnieniem klimatu który poczułam na miejscu. Zakochałam się we Włoszech, włoskiej kuchni i oczywiście oliwie :)