Szanuję pracę Claire Tomalin, jednak problem z tą książką polega na tym, że główna bohaterka poza tym, że przez jakiś okres życia była związana z Dickensem, nie była nikim szczególnym. Więc pisanie na jej temat całej książki wydaje się być przesadą - i widać, że np. bardzo dużo (jak dla mnie zbyt dużo) miejsca zajmuje opis kariery aktorskiej jej rodziny, co kompletnie mnie nie interesowało. A o tych latach, kiedy faktycznie była z pisarzem - niewiele wiadomo... Smutną lekcją z tej biografii jest to, jak skrzywiona moralność wiktoriańska łamała ludziom życie - Nelly przecież prawie całe życie żyła w kłamstwie, co odbiło się potem i na jej dzieciach.
Szkoda, że nie wydano u nas biografii samego Dickensa pióra Tomalin.

Szanuję pracę Claire Tomalin, jednak problem z tą książką polega na tym, że główna bohaterka poza tym, że przez jakiś okres życia była związana z Dickensem, nie była nikim szczególnym. Więc pisanie na jej temat całej książki wydaje się być przesadą - i widać, że np. bardzo dużo (jak dla mnie zbyt dużo) miejsca zajmuje opis kariery aktorskiej jej rodziny, co kompletnie mnie...

Tytuł polskiego wydania jest - łagodnie rzecz ujmując - nietrafiony.

Tytuł polskiego wydania jest - łagodnie rzecz ujmując - nietrafiony.

Damą na pewno nie była Ellen Ternan, żyjąca w epoce wiktoriańskiej, ładna, inteligentna i zdolna aktorka. A aktorki stały wtedy na drabinie społecznej, tylko o szczebel wyżej od prostytutek. Nelly, razem z dwiema siostrami od dzieciństwa występowała na scenie i obracała się w światku, kojarzonym wtedy z występkiem i brakiem moralności.

Gdy miała 18 lat, poznała 45 – letniego Karola Dickensa, wielkiego pisarza, broniącego w swych powieściach tych najbiedniejszych, wrażliwego na niesprawiedliwości i krzywdę społeczną, kronikarza życia ówczesnego Londynu, nazywanego często Sumieniem Narodu.

Wkrótce okazało się, że Dickens wzywający w swych książkach do przestrzegania zasad społecznych i utrzymania ładu moralnego nie może oprzec się urokowi młodej, pięknej znajomej. Stateczny ojciec 10 dzieci, oddalił swą żonę, pod pretekstem braku możliwości porozumienia się. Wśród znajomych oczerniał ją, jako zimną i nieczułą, a do tego nie wiadomo o co zazdrosną;)

Przez lata wspierał finansowo Nelly, jej siostry i matkę. Znajdował w tym związku ukojenie, czuł się młodszy, tworzył swe największe dzieła.

Ale też robił wszystko by jego podwójne życie nie zostało ujawnione

Autorka książki „Sekretna kochanka Dickensa”-Claire Tomalin, opisując długoletni romans pisarza i Ellen Ternan, posuwa się do sugestii, jakoby związek ten zaowocował co najmniej 1 ciążą. Dziecko(dzieci) najprawdopodobniej zmarło.

Po śmierci Dickensa Nelly stworzyła sobie całkiem nową tożsamośc, odmłodziła się o kilka lat, wyszła za mąż i urodziła dzieci. Stała się stateczną kobietą, żyjącą zgodnie z normami społecznymi.
Niestety wysoką cenę za burzliwą przeszłośc zakochanej pary poniosły dzieci. Co jakiś czas ujawniano kompromitujące dokumenty, biografowie dokopywali się do dawnych listów czy notatek i docierali zarówno do dzieci Dickensa jak i Ellen.

Książkę poza pierwszym, nudnym rozdziałem czyta się znakomicie. Autorka przeprowadziła rzetelne śledztwo, doskonale opisała nie tylko ukrywany związek dwojga ludzi, ale i epokę w której żyli, dzięki temu nie oceniamy pochopnie ich decyzji.

Polecam, nie tylko miłośnikom Dickensa.
http://ulica-czytankowa.blog.pl/2014/10/26/sekretna-kochanka-dickensa/

Damą na pewno nie była Ellen Ternan, żyjąca w epoce wiktoriańskiej, ładna, inteligentna i zdolna aktorka. A aktorki stały wtedy na drabinie społecznej, tylko o szczebel wyżej od prostytutek. Nelly, razem z dwiema siostrami od dzieciństwa występowała na scenie i obracała się w światku, kojarzonym wtedy z występkiem i brakiem moralności.

Gdy miała 18 lat, poznała 45 –...

Moja kolejna recenzja dotyczy książki będącej biografią kobiety, która przez większość swojego życia starała się być osobą niewidzialną. Zapraszam do zapoznania się z recenzją biografii sekretnej kochanki wielkiego pisarza moralisty Charlesa Dickensa-Ellen Ternan.

Na samym wstępie zaznaczę, że książki nie czyta się ani szybko, ani łatwo. Mi samej przebrnięcie przez nią zajęło miesiąc, a i to biorąc pod uwagę liczbę przypisów zamieszczonych, o zgrozo, na końcu książki, uważam za niezły wyczyn. W tym momencie muszę pozwolić sobie na pewnego rodzaju prywatę i poprosić wydawnictwo „Świat Książki” by w kolejnych wydaniach, przypisy umieszczało na stronie, której dotyczą, a nie na końcu książki. Przerzucanie w tą i z powrotem niezliczonych ilości kartek, oraz odszukiwanie odpowiednich przypisów w formie w jakiej tekst został zredagowany, było niesamowicie męczące i sprawiało, że wielokrotnie miałam ochotę się poddać…
Więcej na:http://bookstastegood.com/2014/06/tajemnica-wielkiej-milosci-pisarza-moralisty-charlesa-dickensa/

Moja kolejna recenzja dotyczy książki będącej biografią kobiety, która przez większość swojego życia starała się być osobą niewidzialną. Zapraszam do zapoznania się z recenzją biografii sekretnej kochanki wielkiego pisarza moralisty Charlesa Dickensa-Ellen Ternan.

Na samym wstępie zaznaczę, że książki nie czyta się ani szybko, ani łatwo. Mi samej przebrnięcie przez nią...

Kiedy usłyszałam o tej książce pierwszy raz, pomyślałam, że jakaś babka zafascynowana Dickensem wymyśliła własną teorie na temat jego romansu z Ellen Ternan i ujęła w formie beletrystycznej. Tytuł również nie był zbyt porywający, a do tego natrafiłam na pewną wypowiedź jakiejś pani profesor pseudo-feministki, w której to mówiła o Dickensie jak nie wiadomo o jakim zbrodniarzu traktującym kobiety jak szmaty, popychadła itp. Jako, że to zdanie wykształciło się pod wpływem tej książki, stwierdziłam, że nie będę jej czytać. Jednak kilka miesięcy później, znajdując się w księgarni, zobaczyłam "Sekretną kochankę Dickensa" na półce książek przecenionych. Stała tak samotnie, nikt jej nie chciał kupić. Zrobiło mi się jakoś jej żal i kupiłam ją. A potem wróciłam do domu i zaczęłam czytać...
Już od pierwszego rozdziału wiedziałam, że zakup był udany. Claire Tomalin nie tylko we wnikliwy sposób opowiada historie Ellen, również przybliża nam postać Dickensa. Stara się wyjaśnić w jaki sposób funkcjonowało wiktoriańskie społeczeństwo i co najważniejsze pokazuje jakie skutki wywołał romans między Dickensem, a Nelly. Choć biografia nie zawiera szczególnych zabiegów artystycznych, naprawdę czyta się ja przyjemnie, wręcz z zapartym tchem. Tomalin przytacza jedynie fakty, wypowiedzi biografów powieściopisarza i stawia pewne hipotezy. Jednak żadna z hipotez nie jest opowieścią powstałą na skutek zbyt bujnej wyobraźni, a opiera się na logicznych przemyśleniach. Do tego autorka daje nam wybór: możemy przyjąć jej domysły bądź nie. Ona sama nie wie jaka jest prawda.
To co również spodobało mi się w tej biografii to stosunek Tomalin do Dickensa. Powieściopisarz w tej książce gra role drugoplanową. Choć biorąc pod uwagę fakty, autorka mogłaby ocenić Dickensa, nazwać go amoralnym moralistą, lecz ona tego nie robi. Pozwala nam samemu ocenić Dickensa i jego kochankę. Widać, że pisarka nie tyle uwielbia i idealizuje, co bardziej szanuje artystę.
Co do Nelly... Książka przedstawia historie rodziny Ternan o kilka pokoleń wstecz. To bardzo pomaga zrozumieć sytuacje kochanki autora "Klubu Pickwicka". Myślę, że najbardziej może zaskakiwać przymus stworzenia nowej tożsamości przez Ellen po śmierci Dickensa czy czas w którym romans nie został odkryty. Lecz przede wszystkim zasmucają nas skutki związku Dickensa z kochanką na dzieci obojga.
Trudno oceniać zarówno Ellen jak i powieściopisarza. Możemy się jedynie delektować tym co dobrego narodziło się z tego związku- mianowicie najbardziej dojrzałych i wspaniałych powieści Dickensa.

Kiedy usłyszałam o tej książce pierwszy raz, pomyślałam, że jakaś babka zafascynowana Dickensem wymyśliła własną teorie na temat jego romansu z Ellen Ternan i ujęła w formie beletrystycznej. Tytuł również nie był zbyt porywający, a do tego natrafiłam na pewną wypowiedź jakiejś pani profesor pseudo-feministki, w której to mówiła o Dickensie jak nie wiadomo o jakim...

Świetna. Irving Stone w spódnicy - w moich ustach to najwyższe uznanie.

Claire Tomalin napisała biografię, jakie lubię czytać najbardziej - rzetelną, popartą solidnymi badaniami "w terenie", lekką w czytaniu, a niekoniecznie w odbiorze, budzącą przeróżne emocje.
Podobało mi się zwłaszcza to, że tam, gdzie uzupełniać swą wiedzę mogła tylko domysłami - uczciwie się do tego przyznaje.

Nie miałam wcześniej zbyt wiele do czynienia z Dickensem (poza tym, że pod wpływem "Ani z Zielonego Wzgórza usiłowałam przeczytać "Klub Pickwicka", a pod wpływem "Przeminęło z wiatrem" - "Dawida Copperfielda"; w obu przypadkach poległam),więc nie żywiłam w stosunku do niego tych uczuć, w których pisze Tomalin - podziwu graniczącego z ubóstwieniem.
Cieszę się z tego, bo historia Nelly Ternan ukazuje mi lubieżnego satyra, który zapanował całkowicie nad młodą dziewczyną i jej rodziną, w sposób skandaliczny potraktował swoją żonę i dzieci, i do końca życia był przekonany o tym, że to jemu należą się wszystkie przyjemności świata.
Osąd może zbyt ostry, ale każdy ma prawo do swojego. Ja nie jestem w stanie przejść do porządku nad hipokryzją i okrucieństwem tego człowieka.

Na szczęście "Sekretna kochanka Dickensa" to opowieść przede wszystkim o Ellen Ternan, kobiecie, która po 14 latach tajemnego związku ze sporo od siebie starszym bożyszczem Anglii wreszcie poczuła się wolna. Mogła wyjść za mąż, mieć dzieci, realizować swoje marzenia.

Czy kochała Dickensa? Co nią powodowało, że zgodziła się na takie, a nie inne warunki? Tego się już nie dowiemy...

Świetna. Irving Stone w spódnicy - w moich ustach to najwyższe uznanie.

Claire Tomalin napisała biografię, jakie lubię czytać najbardziej - rzetelną, popartą solidnymi badaniami "w terenie", lekką w czytaniu, a niekoniecznie w odbiorze, budzącą przeróżne emocje.
Podobało mi się zwłaszcza to, że tam, gdzie uzupełniać swą wiedzę mogła tylko domysłami - uczciwie się do tego...

Tytuł książki trochę zniechęca, prawda? Przychodzą na myśl plotkarskie pisemka, które czerpią zyski z krzykliwych i kontrowersyjnych nagłówków. W oryginale angielskim brzmi on zupełnie inaczej: "The Invisible Woman" - "Niewidzialna kobieta". I jakoś tak od razu robi się mniej skandalicznie, a bardziej biograficznie.

Więcej na:
http://zielonowglowie.blogspot.com/2013/02/claire-tomalin-sekretna-kochanka.html
oraz:
http://www.obliczakultury.pl/literatura/kultura/biograficzne/3271-sekretna-kochanka-dickensa-claire-tomalin-recenzja

Tytuł książki trochę zniechęca, prawda? Przychodzą na myśl plotkarskie pisemka, które czerpią zyski z krzykliwych i kontrowersyjnych nagłówków. W oryginale angielskim brzmi on zupełnie inaczej: "The Invisible Woman" - "Niewidzialna kobieta". I jakoś tak od razu robi się mniej skandalicznie, a bardziej biograficznie.

Więcej...

Rzetelna.

Polecam. Sławny pisarz skrywający tajemnicę - kochankę. Ale chyba nie do końca udało mu się ją skryć skoro pomimo zniszczenia listów i innych dowodów można ją zidentyfikować. A może Dickens chciał ukryć jeszcze coś? To coś co można łagodnie nazwać lubieżnością. Autorka opisała biografię kochanki wraz z jej przodkami i dziećmi.

Rzetelna.

Polecam. Sławny pisarz skrywający tajemnicę - kochankę. Ale chyba nie do końca udało mu się ją skryć skoro pomimo zniszczenia listów i innych dowodów można ją zidentyfikować. A może Dickens chciał ukryć jeszcze coś? To coś co można łagodnie nazwać lubieżnością. Autorka opisała biografię kochanki wraz z jej przodkami i dziećmi.

To czysty zbieg okoliczności, że własnie teraz sięgnęła po tę książkę:) Większość pewnie skojarzy ten fakt z 200 rocznica śmierci Dickensa. To nie tak! :) Sekretna kochanka Dickensa zainteresowała mnie już parę tygodni temu w bibliotece, ale dopiero teraz miałam czas za nią chwycić:) Zachęcił mnie podtytuł tajemnica wielkiej miłości pisarza moralisty. Czy to możliwe, aby Charles Dickens miał kochankę ukrywaną przez wiele lat? I to do tego tak niskiego stopnia społecznego, czyli aktorkę występującą na deskach teatru? (przypominam, że w XIX wieku aktorki usytuowane były bardzo nisko na drabinie społecznej; niektórzy uważali, że daleko im do dam, ponieważ zarabiają na siebie. Prawdziwa dama bowiem, jest po prostu damą i nie musi tego udowadniać. Traci ten przywilej w momencie zarabiania na swoje utrzymanie - fajnie miały kiedyś kobiety prawda? :) ) Ale powracając do tematu. Charles Dickens uważany był za jednego z największych w ówczesnych czasach pisarzy. Zresztą nadal jest:) Ponadto to właśnie Dickens w swoich powieściach wskazywał na to, co jest dobre a co złe, na wartości wysokie i niskie w społeczeństwie, można powiedzieć, że to jego bohaterowie kształtowali definicje dobra i zła. Także w życiu prywatnym był wzorem cnót, zawsze gotowym do pomocy. Był człowiekiem kierującym się najwyższymi zasadami moralnymi. (nawet fakt, że po 25 latach wziął rozwód o tym świadczy, bo to nie z powodu kochanki, ale z braku zrozumienia z partnerką, co upatrywał jako uczciwe w stosunku do niej) A tu nagle na jaw wychodzi, że ten wzór miał przez 14 lat towarzyszkę życia, którą po kryjomu się opiekował. Podobno utrzymywali stosunki zagrażające opinii obojga.

Fikcja czy prawda? Z jednej strony informacja ta nie jest mi do szczęścia potrzebna. Jednak czytając książkę Claire Tomalin zaczyna się łączyć pewne fakty, odrywać listy, wiązać ze sobą zdarzenia, obecność niektórych osób w konkretnym miejscu. Wszystko jakoś składa się w jedną całość. Oczywiście w książce nie brakuje spekulacji, domysłów. Niektóre fakty są jednak faktami.
Kochanką Dickensa miała być Ellen Ternan, która przez wszystkich nazywana była Nelly. Aktorstwo umożliwiało Nelly niezależność, ale jednocześnie spychało ją na niższy poziom w społeczeństwie. Publiczne wykorzystywanie talentu było bowiem upatrywane jako prostytucja. Wsparcie miała w matce, która także była aktorką a także dwóch siostrach - Fanny i Marii. Zresztą ta trójca stanowiła doskonały zespół zawsze na wzajem broniący swojego dobrego imienia i strzegący tajemnicy! Właściwie to Panie nie miały wyboru. Ich ojciec umiera w 1845 roku i od tego czasu muszą same się utrzymywać.

Dickens przez wiele lat pomagał Nelly finansowo, wspierał jej rodzinę, zapewniał jej byt, dbał o dobre role. Na uwagę zasługuje także fakt, że ogromnej różnicy wieku. Kiedy Nelly miała 28 lat, Dickens miał 55 lat. Czytając relację ich związku miałam czasem wrażenie, że Dickens miał na jej punkcie obsesje a Nelly w pewnym momencie swego życia chciała się go pozbyć. No bo ile lat można żyć tylko fascynacją tym, że ktoś tak wybitny się Tobą interesuje. Każdy potrzebuje bliskości. A w ich związku towarzyszył cały czas strach przez ujawnieniem tajemnicy, przed ciążą, która już totalnie wykluczyłaby Nelly z życia społecznego. Także sama Nelly stanowiła plamę na dobrym imieniu Dickensa.
.
To, co jest niezwykle wartościowe w książce to fakt, że autorka poświęciła dużo stron także samemu Dickensowi przybliżając nam jego życiorys nawet z czasów, kiedy jeszcze nie znał Nelly. Było to bardzo ważne, aby zrozumieć ich wzajemnie przeplatające się losy:)

Książkę czyta się bardzo zgrabnie. Jest ciekawa i myślę, że jeszcze ciekawsza będzie dla osoby, która bardzo dobrze zna bohaterów Dickensa. Znajduje się w niej bowiem wiele porównań sytuacji życiowych z sytuacjami w książce, czy motywami i życiorysami. Pewnie na 100% nie dowiemy się nigdy, bo większość listów została zniszczona, ale to chyba nie jest najważniejsze, aby się dowiedzieć. Czasem przyjemniej jest się dowiadywać:)

To czysty zbieg okoliczności, że własnie teraz sięgnęła po tę książkę:) Większość pewnie skojarzy ten fakt z 200 rocznica śmierci Dickensa. To nie tak! :) Sekretna kochanka Dickensa zainteresowała mnie już parę tygodni temu w bibliotece, ale dopiero teraz miałam czas za nią chwycić:) Zachęcił mnie podtytuł tajemnica wielkiej miłości pisarza moralisty. Czy to możliwe, aby...