Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie jest jak gobelin.(...)Na tym świecie widzimy tylko jego ściegi i nitki, ale na tamtym zobaczymy w końcu cały obraz, w jaki się układają.

Przeszłam przez piekło, ale ku swojemu zdziwieniu odkryłam, że piekło to nie nieskończona męczarnia, tylko przejściowa udręka, którą trzeba po prostu przeczekać.

Całe moje ciało rozpacza, kiedy dołączam do wszystkich matek świata, poznawszy na własnej skórze, na czym polega klątwa Ewy, ale kiedy spoglądam na moją śliczną dziewczynkę, jestem naprawdę szczęśliwa.

Tak właśnie powinnam żyć, jeśli chcę znaleźć spokój - łączyć sacrum i profanum zamiast nieustannie szamotać się między nimi.

Czuję się rozdarta pomiędzy dwoma światami. Wiem, że nie ma dla mnie miejsca u boku żadnego z nich, ale chciałabym mieć i Symchę, i Joego: mogłabym zgłębiać swoją zmysłowość z Joem, a Symcha otwierałby przede mną niebiosa, bym mogła zobaczyć Boga. Chciałabym ich połączyć w jedną istotę, żeby ugasić nienasycone pożądanie i tego, i tamtego świata.