Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótki spacer w stronę słynnego mostu prowadzącego ją z powrotem na prawą stronę Sekwany nie wystarczył, żeby uporządkować myśli. Nie patrzyła na wróble ćwierkające wesoło w koronach drzew ani na młode kobiety na tylnym siedzeniu otwartego jeepa wystawiające buzie do słońca. Z przodu siedzieli dwaj amerykańscy żołnierze, a dziewczyny chichotały i pomachały do mijanej niewysokiej kobiety. Nogi odmawiały Edith posłuszeństwa, a ona sama musiała wielokrotnie przytrzymać się balustrady.

Na myśl o zakazie występowania ogarniał ją lęk. Żadna groźba nie mogła być dla niej dotkliwsza. Zataczała się w panice jak pijana i potrąciła obcego mężczyznę. Jak dobrze, że tylu roztrzęsionych ludzi chodziło teraz chwiejnym krokiem ulicami Paryża, dzięki temu nie rzucała się w oczy.

- Czekasz na kogoś? – zapytała nagle. – A może chcesz sprawdzić, czy policja podjechała już pod dom, żeby mnie zabrać?