Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy z nas kryje puszczę w swojej psychice. To puszcze niezbadane, nieskończone. Każdy z nas błądzi w takiej puszczy co noc samotnie.

Miała wrażenie, że aby stworzyć wiersz miłosny, tak naprawdę nie trzeba nikogo kochać, może nawet fakt, iż kocha się naprawdę, przeszkadza w tworzeniu poezji. Może wystarczy pełen tęsknoty, bezinteresowny podziw (...). To chyba dobry początek.

Pojedynczy ludzki mózg potrafi dostrzec ład na skalę gwiazd i galaktyk - powiedziała Tomiko - i interpretować go jako miłość.

Człowiek usiłuje być schludny po prostu z przyzwoitości, zdrowego rozsądku, przez wzgląd na innych. Aż wreszcie i to się kiedyś kończy i zaczyna mu ciec po brodzie.

[...] wiara jest raną, którą leczy wiedza, a śmierć zaczyna opowiadanie naszego życia.

Zawsze będziemy się spotykać, lecz nigdy się już nie spotkamy,
Bo nasze korytarze rozeszły się ostatecznie.

Profesjonalizm nie jest cnotą; profesjonalista to po prostu ktoś, komu płacą za to, co amator robi z miłości.