Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mało jest po polsku książek poświęconych Herodotowi, choć jego dzieło doczekało się w literaturze światowej bardzo wielu różnego rodzaju publikacji. Zwłaszcza ożywienie badań nad tym historykiem w ostatnich latach dość zaskakująco nie wywołało większego odzewu wśród polskich badaczy starożytności. Mamy natomiast starą pozycję J. Wikarjaka poświęconą celowi i układowi kompozycyjnemu dzieła Herodota. Autor dyskutuje ze starszą literaturą przedmiotu i przedstawia swoją koncepcję o zakresie i ramach organizacyjnych tego dzieła, które uważa za pierwszy przykład prawdziwej historii powszechnej. Książka zawiera bardzo dużą liczbę cytatów greckich, które nie są tłumaczone, co na pewno nie ułatwia jej lektury osobom bez dobrej znajomości tego języka. Osobiście odniosłem wręcz wrażenie, że tych cytatów jest aż za dużo, tak że czasami nie wiadomo, co Autor chce naprawdę powiedzieć poza wskazaniem paru analogicznych pod jakimś względem passusów z samych "Dziejów". Natomiast myślę, że praca ta porządkuje pewne kwestie związane z dziełem Ojca Historii i ma z tego względu pewien walor.