Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra, posłuchajcie, nie chcę ja źle mówić o zmarłych, czy jednak wspomniałem, że moja matka to był kawał dzikiej pizdy?

A w tej studni nieszczęść
Wisi wiadro pełne smutku
Kołysze się wolno i boleśnie jak dzwon
A dźwięk jego martwy i pusty.

Minęło sześć lat. Sześciu młodych rewolwerowców, którym się nie poszczęściło. Sześć sosnowych pudeł, które ich poniosły. Sześć przebytych krętych mil. Sześć skrzyżowanych poprzeczek. Sześć mijanych dzwonów kołyszących się bez dźwięku. Sześć łkających wdów. Sześć grud zimnej ziemi. Sześć kosów rzucających czarne cienie. Sześć zapadających się księżyców. Sześć ran. Sześć karbów. Sześć zabłoconych kul złamanych na pół.
Tak przetaczały się lata mojej wiosny.
Sześć wiklinowych koszy.
To w nie wtoczyły się lata mej młodości.

Nadzieja to optymizm ze zranionym sercem.