Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbigniew Ulatowski - współautor i bohater książeczki urodził się w roku 1912 w Moskwie jako pierworodny syn Wiesława Ulatowskiego, fabrykanta tekstyliów i Marii z Żurawlewów. W roku 1918 uciekając przed rewolucjonistami cała rodzina greckim statkiem "Patras" ewakuowała się z Teodozji na Krymie do Pireusu i dalej do Bari. W Warszawie Ulatowscy zamieszkali w Kosntancinie pod Warszawą w wilii "Zorza". Matkę utracił Zbigniew w roku 1921, ojca w roku 1932. W niełatwych warunkach ukończył gimnazjum Zamoyskiego (matura w Liceum Handlowym) i studia ekonomiczne w Wyższej Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. W roku 1937 poślubił Zofię Goldfeder z rodziny przemysłowców warszawskich od pokoleń zasymilowanych. We wrześniu 1940 roku rodzice Zofii i jej siostra Marylka Wieniewiczowa z dziećmi znaleźli się w getcie. Zbigniew Ulatowski okazał im pomoc i ratunek. Dzięki niemu ocalała od zagłady jego żona i syn Jacek. Przyczynił się do ocalenia siostry żony Marylki i jej dzieci Kasi i Jasia. W roku 1983 Instytut Yad Vashem w Jerozolimie przyznał mu medal "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata".
Praca zawodowa: (1947-1978) kierownik działu przetworów w Centr. Zw. Sp. Mleczarskich, dyrektor w Związku Hodowców i Kupców Nasiennych, dyrektor Z. Z. Prywatnego Handlu i Usług, starszy radca w Urzędzie Patentowym w PRL, rzeczoznawca w Polimex-Cekop. Zmarł w Warszawie 24.11.2001. Pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach.