Z jakiegoś powodu ludzie w pracy myślą, że to czym się tam zajmuję jest niezwykle skomplikowane. Moja machina budzi lęk, a w niektórych współczucie, że ja muszę przy niej pracować. A to jest moje królestwo. Czasami ktoś, nawet kierownik, chce coś szybko, "na cito", a ja udaję, że no, nie będzie łatwo, ale się postaram. Lubię ich zaskoczenie i wdzięczność, że tak szybko się uwinęłam.
Pewnego razu w piątek kierownik na ostatnią chwile chciał pewną robotę, więc mu mówię "no, to będzie kosztowało dobrą czekoladę", co oczywiście było niewinnym żartem. W poniedziałek na swoim stanowisku znalazłam czekoladę z okienkiem.
Władza ma smak czekolady z orzechami ;)

Z jakiegoś powodu ludzie w pracy myślą, że to czym się tam zajmuję jest niezwykle skomplikowane. Moja machina budzi lęk, a w niektórych współczucie, że ja muszę przy niej pracować. A to jest moje królestwo. Czasami ktoś, nawet kierownik, chce coś szybko, "na cito", a ja udaję, że no, nie będzie łatwo, ale się postaram. Lubię ich zaskoczenie i wdzięczność, że tak szybko się...

dziękuję :)

dziękuję :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Szyszka
Agnieszka
Effugere
AminaSara
Marta-Atek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Szyszka
Agnieszka
Effugere
AminaSara
Marta-Atek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Obca w świecie matek idealnych.

Teraz każy wie lepiej jak powinno się wychowywać dziecko, w co się z nim bawić by się lepiej rozwijało oraz co dawać do jedzenia by było zdrowe i silne. Na każdym kroku spotykam same rady oraz przykłady świetnego godzenia pracy/domowych obowiązków z opieką nad dzieckiem. Każda z tych osób sprawia wrażenie idealnie zorganizowanej, oprócz mnie. Ja jestem ciągle niepewna czy na pewno to co robię, robię dobrze, często mam nieposprzątany pokój oraz nie ugotowany obiad. Mam wrażenie, że wszyscy do okoła są matkami idealnym, tylko mi ciągle dużo do tego ideału brakuje

Obca w świecie matek idealnych.

Teraz każy wie lepiej jak powinno się wychowywać dziecko, w co się z nim bawić by się lepiej rozwijało oraz co dawać do jedzenia by było zdrowe i silne. Na każdym kroku spotykam same rady oraz przykłady świetnego godzenia pracy/domowych obowiązków z opieką nad dzieckiem. Każda z tych osób sprawia wrażenie idealnie zorganizowanej, oprócz...

Obca w świecie (nie)czułych matek

Zdecydowanie obco czuję się w świecie moich rówieśniczek posiadających malutkie dzieci lub oczekujących potomstwa. Problem nie tkwi w samych dzieciach, które uwielbiam, ale w ich rodzicielkach, które wykluczyły mnie z kręgu wartościowych kobiet tylko dlatego, że sama nie mam dziecka. Czuję się poniekąd jak dinozaur, mimo że jestem młodą osobą, która zwyczajnie nie postawiła jeszcze kropki nad „i” w temacie bycia rodzicem tu i teraz. Jestem notorycznie zasypywana pytaniami o to, czy chcę mieć dzieci i kiedy to nastąpi. Za każdym razem spotykam się z krytyką, kiedy szczerze odpowiadam, że nie wiem kiedy to nastąpi i krąg zainteresowanych planowaniem dziecka powinien zdecydowanie zawężać się do dwóch najważniejszych osób – mnie i mojego partnera. Zamiast czułego uśmiechu matek z powołania widzę jedynie grymas niezadowolenia. Myślę, że macierzyństwo na pełen etat przysłoniło kobietom jasne myślenie i naturalny odruch akceptacji dla ludzi znajdujących się w zgoła innej sytuacji życiowej, niż one same. Chciałabym żeby ktoś zapytał mnie czy jestem po prostu szczęśliwa i cieszył się razem ze mną, tak jak ja cieszę się ich udanym życiem rodzinnym. Jest to dla mnie ważna lekcja, by nie powielać zachowania znajomych separujących kobiety bez potomstwa, bo jest to niezwykle krzywdzące. Zrobię wszystko, by będąc kiedyś mamą nie zatracić własnej tożsamości i prócz bycia najważniejszą osobą dla mojego dziecka, być też po prostu Iwoną.

Obca w świecie (nie)czułych matek

Zdecydowanie obco czuję się w świecie moich rówieśniczek posiadających malutkie dzieci lub oczekujących potomstwa. Problem nie tkwi w samych dzieciach, które uwielbiam, ale w ich rodzicielkach, które wykluczyły mnie z kręgu wartościowych kobiet tylko dlatego, że sama nie mam dziecka. Czuję się poniekąd jak dinozaur, mimo że jestem młodą...

"Obca w świecie mamusiek"

Od dwóch miesięcy jestem mamą. Początkowo czułam się w tym świecie obco, ponieważ pomimo tego, że długo czekałam na synka, początki macierzyństwa nie były łatwe. Syn urodził się jako maleńki wcześniak, ważył 1290 gramów i walczył o życie i zdrowie. Pierwsze 8 tygodni spędził w szpitalu, gdzie codziennie krok po kroku uczyliśmy się, jak postępować z takim maleńkim cudem. Pierwsze kangurowanie - uczucie nie do opisania. Nasz mały wojownik wyszedł z walki o życie obronną ręką, choć przed nim i przed nami rodzicami jeszcze wiele wyzwań. Ale wierzę, że dam radę i odnajdę się w tym cudownym mamusiowym świecie. Nie chcę czuć się w nim obco - zbyt dużo poświęciłam, aby móc się z nim znaleźć.

"Obca w świecie mamusiek"

Od dwóch miesięcy jestem mamą. Początkowo czułam się w tym świecie obco, ponieważ pomimo tego, że długo czekałam na synka, początki macierzyństwa nie były łatwe. Syn urodził się jako maleńki wcześniak, ważył 1290 gramów i walczył o życie i zdrowie. Pierwsze 8 tygodni spędził w szpitalu, gdzie codziennie krok po kroku uczyliśmy się, jak postępować...

OBCA W ŚWIECIE BEZ TEATRÓW.
Serio. Teatry to wszystko czego potrzebuję do szczęścia; więc gdybym znalazła się w świecie bez nich chyba bym nie wytrzymała. Że niby ja mam żyć bez sztuk i Broadway'u?! Ja?! Pierwsza wśród fanów Hamiltona, Heathers, Starkidów, Evana Hansena czy Be more chill?! No chyba nie. Chociaż mogę powiedzieć, że taki świat powoli zastępuje nasz obecny. Ludzie wolą filmy czy seriale od tradycyjnego, dobrego teatru. Nie rozumiem jak można spędzać godziny swojego życia przed telewizorem, czy telefonem, kiedy teatry na nas czekają. To przecież takie marnowanie czasu! Gdybym mogła, zamieszkałabym na Brodway'u. Tam by mnie zrozumieli. Oj tak.

OBCA W ŚWIECIE BEZ TEATRÓW.
Serio. Teatry to wszystko czego potrzebuję do szczęścia; więc gdybym znalazła się w świecie bez nich chyba bym nie wytrzymała. Że niby ja mam żyć bez sztuk i Broadway'u?! Ja?! Pierwsza wśród fanów Hamiltona, Heathers, Starkidów, Evana Hansena czy Be more chill?! No chyba nie. Chociaż mogę powiedzieć, że taki świat powoli zastępuje nasz obecny....

Obca w świecie bez wartości.

Jestem z pokolenia "zepsuło się - wyrzucić". Z pokolenia zmieniającego partnerów częściej niż pościel. Z pokolenia bez zasad, bez granic, bez moralności. Z pokolenia kpiącego z wartości.
Mam swoje zasady, swój świat, swoje priorytety. Mam 26 lat, męża, pracę, dom, dziecko, pasje. Wszystko potrafię ze sobą pogodzić - i imprezy, i wychowanie dziecka, i ogarnięcie domu. Mam wiele przyjaciółek, z którymi się spotykam. Czuję się wolna i szczęśliwa. Mimo to jestem traktowana jak dziwadło, jak "stara baba". "Zgłupiałam", bo zdecydowałam się wyjść młodo za mąż. "Zgłupiałam", bo mam etat. "Zgłupiałam", bo zamiast wydawać na sztuczne rzęsy i paznokcie (w moim pokoleniu wszystko jest sztuczne) inwestowałam w dom. Dla moich rówieśników często wyznacznikiem "fajności" jest ilość wypitych drinków na imprezie, kolejnych rozpoczętych i nigdy nie skończonych kierunków na studiach (studiowałam kiedyś z chłopakiem, który zaczynał 4 kierunek - i tak co roku inny od nowa), stłuczek samochodowych, czy metka najnowszej szmatki. Czuję się dziwnie w tym świecie, gdzie lajki na facebooku liczą się bardziej niż żywi ludzie, a relacje traktowane są przedmiotowo. Wolę swoje cztery kąty, swoje grono znajomych i swoje życie z zasadami.

Obca w świecie bez wartości.

Jestem z pokolenia "zepsuło się - wyrzucić". Z pokolenia zmieniającego partnerów częściej niż pościel. Z pokolenia bez zasad, bez granic, bez moralności. Z pokolenia kpiącego z wartości.
Mam swoje zasady, swój świat, swoje priorytety. Mam 26 lat, męża, pracę, dom, dziecko, pasje. Wszystko potrafię ze sobą pogodzić - i imprezy, i wychowanie...

Obcy w świecie leniuchów i nierobów.

Jestem osobą aktywną, lubię działać, lubię cały czas coś robić. Nie potrafię siedzieć bezczynnie i marnować czasu. Dziwnie czuję się wśród ludzi, którzy jeśli już pracują, to narzekają na swoją pracę, a po pracy wracają do domu i nie mają już żadnych obowiązków. Siedzą i patrzą bezmyślnie w telewizor. I tak każdego dnia. Szybko znudziłby mnie taki tryb życia, a przy takich biernych osobach stałbym się taki, jak one: narzekający, wiecznie zmęczony. A przecież nie od dziś wiadomo, że im więcej człowiek robi, tym bardziej się mobilizuje, jest lepiej zorganizowany, nie analizuje tak wszystkiego, nie rozkłada na czynniki pierwsze, tylko działa, wykonuje czynności, które przynoszą konkretne efekty. Te z kolei sprawiają, że człowiek coś w życiu osiąga. Żyje, a nie tylko egzystuje.

Obcy w świecie leniuchów i nierobów.

Jestem osobą aktywną, lubię działać, lubię cały czas coś robić. Nie potrafię siedzieć bezczynnie i marnować czasu. Dziwnie czuję się wśród ludzi, którzy jeśli już pracują, to narzekają na swoją pracę, a po pracy wracają do domu i nie mają już żadnych obowiązków. Siedzą i patrzą bezmyślnie w telewizor. I tak każdego dnia. Szybko...