Za trzecim podejściem udało mi się przez nią przebrnąć. Zdecydowanie za długa, mogłaby być o 200 stron ktrotsza a to i tak nie zmieniłoby całościowego jej odbioru.
Pomysł na książkę ciekawy, porównanie do Obcej też brzmi zachecajaco, niestety sama książka taka sobie, bez wiekszych emocji.

Za trzecim podejściem udało mi się przez nią przebrnąć. Zdecydowanie za długa, mogłaby być o 200 stron ktrotsza a to i tak nie zmieniłoby całościowego jej odbioru.
Pomysł na książkę ciekawy, porównanie do Obcej też brzmi zachecajaco, niestety sama książka taka sobie, bez wiekszych emocji.

Z początku trochę chaotyczna. Nie mogłam się wciągnąć w tą historię. Wystarczyło jednak przebrnąć przez pierwsze 30-40 stron i potem już poszło gładko. Książka pochłonęła mnie bez reszty. Bardzo dobrze przedstawiony niesamowity klimat średniowiecznych Włoch, kontrastujący ze współczesnością. Ciekawy pomysł na fabułę, bardzo dobry styl (choć momentami da się wyczuć, że to debiut),idealnie dobrani charakterami bohaterowie i zachowana równowaga pomiędzy wieloma aspektami życia. Jest tu miłość, przyjaźń, nienawiść, obojętność, zawiłe koleje ludzkich losów, te bardziej dramatyczne jak i te prozaiczne. Niczego nie jest zbyt dużo i nic nie jest potraktowane po macoszemu.
Polecam.

Jednego tylko nie rozumiem: jak można porównywać tą powieść z "Obcą" D. Gabaldon.
Pani G. jest słabą pisarką, dlatego próbuje przyciągnąć czytelnika tanimi chwytami, czyli nadmierną ilością seksu zawartą w powieści.
I być może tego właśnie oczekują mało wymagający czytelnicy, do których siebie nie zaliczam.

Z początku trochę chaotyczna. Nie mogłam się wciągnąć w tą historię. Wystarczyło jednak przebrnąć przez pierwsze 30-40 stron i potem już poszło gładko. Książka pochłonęła mnie bez reszty. Bardzo dobrze przedstawiony niesamowity klimat średniowiecznych Włoch, kontrastujący ze współczesnością. Ciekawy pomysł na fabułę, bardzo dobry styl (choć momentami da się wyczuć, że to...

Dla wszystkich miłośników Sieny - cudownego miasta w Toskanii.

Dla wszystkich miłośników Sieny - cudownego miasta w Toskanii.

Książka zaciekawiła mnie motywem podróży w czasie. Historia dzieje się w czasach współczesnych oraz w Średniowieczu w czasie przed i podczas epidemii czarnej śmierci. Spodziewałam się czegoś lepszego, ale też nie jestem zawiedziona.

Książka zaciekawiła mnie motywem podróży w czasie. Historia dzieje się w czasach współczesnych oraz w Średniowieczu w czasie przed i podczas epidemii czarnej śmierci. Spodziewałam się czegoś lepszego, ale też nie jestem zawiedziona.

Przedstawię Wam dziś moją opinię na temat książki „Skryba ze Sieny” autorstwa Melodie Winawer.

📑”Skryba ze Sieny” opowiada historię Beatrice Trovato – amerykańskiej lekarki pochodzenia włoskiego. Posiada ona niezwykłą umiejętność tzw. „empatii”, czyli odczuwania emocji i słyszenia myśli innych. Pojawia się ona w nieoczekiwanych momentach. Pomaga jej w pracy np., podczas wykonywania skomplikowanych operacji. Jednak to nie ten „dar” jest głównym bohaterem opowieści, a zadanie jakie przypada Beatrice po śmierci jej brata Bena – historyka zajmującego się dżumą w Sienie w XIV wieku. Spadek ten powoduje, że życie kobiety zmienia się o 180⁰.

📖 „Skryba ze Sieny” jest to powieść historyczna z małym elementem fantasy, którego Wam nie zdradzę 😁 Dowiecie się, co mam na myśli czytając tą pozycję.

❤ „Skrybę ze Sieny” czytało mi się bardzo przyjemnie. Uwielbiam powieści historyczne, więc spędzałam z nią miło czas. Widziałam opinie, że jest nudna, jednak dla mnie taka nie była. Powieść była płynna, nie dłużyła się, a wydarzenia były ciekawe, zaskakujące i nie było dziur fabularnych. Wszystko ładnie się zazębiało ☺.

🎖Ocena: 4/5
Fb: Adelina Czyta Ig: adelinaczyta

Przedstawię Wam dziś moją opinię na temat książki „Skryba ze Sieny” autorstwa Melodie Winawer.

📑”Skryba ze Sieny” opowiada historię Beatrice Trovato – amerykańskiej lekarki pochodzenia włoskiego. Posiada ona niezwykłą umiejętność tzw. „empatii”, czyli odczuwania emocji i słyszenia myśli innych. Pojawia się ona w nieoczekiwanych momentach. Pomaga jej w pracy np., podczas...

akcja książki toczy się współcześnie oraz w sienie w 1347 r przed epidemią zarazy.ciekawie przedstawione życie w sienie ,jest wątek sensacyjny jest romans.

akcja książki toczy się współcześnie oraz w sienie w 1347 r przed epidemią zarazy.ciekawie przedstawione życie w sienie ,jest wątek sensacyjny jest romans.

Nie udało mi się jej skończyć. Trochę się rozczarowałam, bo spodziewałam się czegoś lepszego.

Nie udało mi się jej skończyć. Trochę się rozczarowałam, bo spodziewałam się czegoś lepszego.

Słabiutka powieść, przeczytałam 150 stron i niestety nie da się dalej. Dawno nie czytałam książki, która tak wieje nudą. Szkoda czasu. Super opis, pomysł ale wykonanie porażka. Za dużo powiedziane, żeby przyrównać Skrybę do Outlandera!

Słabiutka powieść, przeczytałam 150 stron i niestety nie da się dalej. Dawno nie czytałam książki, która tak wieje nudą. Szkoda czasu. Super opis, pomysł ale wykonanie porażka. Za dużo powiedziane, żeby przyrównać Skrybę do Outlandera!

Czyta się gładko, ale chyba za dużo się po tej książce spodziewałam. A tymczasem nie ma tu ani wciągającej intrygi, ani porywających opisów życia w średniowieczu. Raczej bajeczka dla Amerykanów, którzy wierzą, że można z dnia na dzień z lekarza stać się historykiem, wystarczy to lubić, a resztę doczyta się w internecie (ciekawe, czy w drugą stronę też działa). A wtedy kupujesz bilet do Włoch w jedną stronę i bibliotekarz, którego widzisz pierwszy raz w życiu, wypożycza ci do domu XIV-w. rękopis. 😂

Czyta się gładko, ale chyba za dużo się po tej książce spodziewałam. A tymczasem nie ma tu ani wciągającej intrygi, ani porywających opisów życia w średniowieczu. Raczej bajeczka dla Amerykanów, którzy wierzą, że można z dnia na dzień z lekarza stać się historykiem, wystarczy to lubić, a resztę doczyta się w internecie (ciekawe, czy w drugą stronę też działa). A wtedy...

Już po kilkunastu stronach lektury zaczęłam się obawiać, że wypożyczona przez mnie książka okaże się słabą. I tak się stało niestety. Już w momencie, gdy lekarka podejmuje się dokończyć dzieło brata - czyli odkryć, dlaczego Siena tak bardzo ucierpiała w czasie epidemii dżumy - bardziej od innych włoskich miast - stwierdziłam, że że to jest strasznie naiwne. On był historykiem, znawcą w danej dziedzinie, jak ona ma zamiar po lekturze kilku starych manuskryptów, dorównać mu? Czyli wystarczy znajomość włoskiego i miłość do manuskryptów, po co lata studiów i pracy naukowej? Jakby to było, takie proste, ktoś już dawno by doszedł do tego, co się w tym średniowieczu wydarzyło ;)

Taką naiwność by się jeszcze dało wybaczyć, ale potem zaczęły się dziać takie rzeczy... Jak się okazało, wyjątkowe zdolności pozwoliły naszej bohaterce na podróż w czasie - akurat od interesującego ją okresu historycznego i miejsca czyli do Sieny w 1347 roku, tuż przed wybuchem epidemii dżumy. Tam Beatrice odkrywa, że w domu jej brata mieszkał kiedyś sieneński malarz - Gabriele Accorsi, w którym Beatrice się zakochuje - oczywiście z wzajemnością. Oprócz podróży w czasie, Beatrice odkrywa też w sobie zdolność do czytania w ludzkich myślach, do odczytywania ukrytych zamiarów i emocji. W ten sposób udaje się jej między innymi uchronić swojego ukochanego przed śmiercią (upadkiem z rusztowania),a także odkryć, kto stoi za spiskiem, który miał pogrążyć Sienę w ruinie (podsłuchuje myśli księdza, który wysłuchał spowiedzi spiskowca). Do tego mało przekonywujące sytuację, gdzie kobieta z XXI wieku potrafi się wtopić w życie średniowiecznego miasta i to nawet nie żywiąc większych podejrzeń - wszystko jakoś jej sprzyja i wywołuje tylko niewielką podejrzliwość otoczenia... Mocno zaakcentowany wątek romansowy - oczywiście na koniec autorka nie mogła się powstrzymać i przedstawiła jeszcze dziwne motywy z nocy poślubnej, gdzie Betarice skanuje myśli Gabriela, a potem sama przedstawia mu, co czuje "gdy jest brana" przez niego - musi mówić, bo on przecież nie wejdzie jej do głowy. Po co to cała średniowieczna otoczka, do sytuacji rodem ze współczesnych bezpruderyjnych czytadeł? Dżuma zdążyła zejść już dawno na drugi plan, czasem wydawało mi się, że była tylko dodatkiem do wątku romantycznego.

Mój mąż skomentował powieść, a raczej jej tytuł, że powinna być druga część "Skryba z Multipli" - powiedziałam mu, że może być, ale mi wystarczy zdecydowanie ta jedna część ;)

Już po kilkunastu stronach lektury zaczęłam się obawiać, że wypożyczona przez mnie książka okaże się słabą. I tak się stało niestety. Już w momencie, gdy lekarka podejmuje się dokończyć dzieło brata - czyli odkryć, dlaczego Siena tak bardzo ucierpiała w czasie epidemii dżumy - bardziej od innych włoskich miast - stwierdziłam, że że to jest strasznie naiwne. On był...