Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem książką, którą musisz przeczytać. Książka sama ci się nie przeczyta. Ona nawet nie wie, o czym jest. I ja nie wiem, o czym jestem...

Ktoś musi ci zadać pytanie(...) żebyś mógł na nie odpowiedzieć. Ale rzadko zdarza się spotkać człowieka, który by umiał zadawać właściwe pytania. Na ogół ludzie nie są aż tak ciekawi odpowiedzi...

Czy kobiety nigdy nie zaprzestaną prób? Nie. Ale też, ponieważ nie przestają, nauczyły się przegrywać.

To, co wiem, równa się temu czym jestem. A tego nie mogę Ci powiedzieć. Sam się musisz w tym zorientować. Jestem książką, którą musisz przeczytać. Książka sam się nie przeczyta, ona nawet sama nie wie, o czym jest. I ja nie wiem, czym jestem. Ty mógłbyś wiedzieć kim i czym jestem. Mógłbyś gdybyś chciał, jeśli Ci zależy.

W istocie liczy się nie tyle przedmiot rozmowy, ile fakt, że w danych okolicznościach jest się z kimś razem.

(...) jak można udawać zainteresowanie jakąś powieścią i nawet przez chwilę nie zastanowić się, co znaczy jej tytuł.

- Dzień dobry! (Jest w tym coś religijnego, jak odpowiedzi w liturgii - potwierdzenie wiary w podstawowy dogmat amerykański, że dzień jest zawsze dobry. Dobry, pomimo Rosjan i ich rakiet, pomimo chorób i dolegliwości ciała. Bo przecież wiemy, że ani dolegliwości, ani Rosjanie nie są rzeczywiście rzeczywiści, prawda? Można przestać o nich myśleć, skazując ich na niebyt. I w ten sposób dzień znów będzie dobry. Więc bardzo dobrze, już jest dobry.)

If it’s going to be a world with no time for sentiment, it’s not a world that I want to live in.

But n o w isn't simply now. N o w is also a cold reminder; one whole day later than yesterday, one year later than last year. Every n o w is labelled with a date, rendering all past n o w s obsolete, until - later or sooner - perhaps - no, not perhaps - quite certainly: It will come.

The past is just something that's over.

Są pewne rzeczy, co do których nawet nie wiesz, że je znasz, dopóki ktoś się ciebie o to nie spyta.

Towary różnych marek w błyszczących opakowaniach, na każdy miałoby się apetyt. I każdy towar na półkach woła do ciebie: "Weź mnie! Weź mnie!"; sama ilość tych wezwań napawa cię poczuciem, że jesteś pożądany, może nawet kochany. Ale strzeż się - kiedy wrócisz do swego pustego pokoju, okaże się, że nabrał cię pochlebczy duszek reklamy: masz tylko tekturę, celofan i żywność. I przechodzi ci nawet ochota na jedzenie.

But your book is wrong, Mrs. Strunk, says George, when it tells you that Jim is the substitute I found for a real son, a real kid brother, a real husband, a real wife. Jim wasn't a substitute for anything. And there is no substitute for Jim, if you'll forgive my saying so, anywhere.

Każde teraz jest opatrzone nalepką z datą, unieważnia wszelkie poprzednie teraz do czasu, gdy prędzej czy później, może, nie może z całą pewnością i ono przeminie.

But to say, I won’t eat alone tonight; isn’t that deadly dangerous? Isn’t it the start of a long landslide – from eating at counters and drinking at bars to drinking at home without eating, to despair and sleeping pills and the inevitable overdose? But who says I have to be brave?

Czy może czuć się naprawdę samotny ktoś, kto nigdy nie jadł sam?

Zwierzęta potrafią zmieniać się w demony i owładnąć życiem człowieka.

(...) for the overpowering sloth of sadness is upon him. The sloth that ends in going to bed and staying there until you develop some disease.

No one ever hates without a cause...

Wody jego świadomości - jeśli można tak powiedzieć - roiły się od zabieganych lęków, posępnych żądz, niepokojąco żywych przeczuć, starych, zaskorupiałych, czepiających się stałego gruntu uporów, głębinowych nieujawnionych sekretów, złowieszczych proteuszowych organizmów, które poruszają się tajemniczo, może ostrzegawczo, w stronę światła powierzchni.

Wszystko, co ma dla niej jakieś znaczenie, znajduje się obecnie w tym pokoju, gdzie tak bardzo absorbuje ją trud umierania.

Mniejszość wytwarza własną odmianę agresywności. To właśnie prowokuje większość do ataku.