Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prze­cież nie ży­je­my chyba w Afga­ni­sta­nie, gdzie wybór ka­wa­le­ra za­le­ży od licz­by po­sia­da­nych przez niego kóz i ka­łasz­ni­ko­wów.

Mi­łość to przede wszyst­kim nie­bo­tycz­na bzdu­ra wy­my­ślo­na w osiem­na­stym wieku przez ów­cze­snych hi­pi­sów, któ­rzy po znie­sie­niu pod­dań­stwa i wpro­wa­dze­niu obo­wiąz­ku edu­ka­cji prze­sta­li pocić się przy pługu i za­czę­li gry­zmo­lić te swoje mi­ło­sne wier­szy­dła. Od tego czasu z ludz­ko­ścią jest coraz go­rzej, tym bar­dziej, że ci sami „poeci” la­ta­li po ru­inach zam­ków i ję­cze­li coś o pięk­nie, kła­dąc pod­wa­li­ny pod tu­ry­sty­kę ma­so­wą.

Jeśli pani Cicha marzy o kimś za­dba­nym i uczci­wym, to niech wy­bie­ra wśród tru­mien w na­szych ka­ta­kum­bach. Może tam zło­wić szlach­ci­ca, i to z tą ko­rzy­ścią, że ów nawet nie po­my­śli, żeby się jej w co­kol­wiek wtrą­cać.

A prze­cież w kółko po­wta­rza, że sta­rzy fa­ce­ci są jak woda sto­ją­ca: nie ru­sza­ją się i śmier­dzą.

Niech ta dziew­czy­na wy­cho­dzi za kogo chce. I tak zaraz za­czną dzia­łać sobie na­wza­jem na nerwy.

(...) dzien­ni­ka­rze wiodą prym w ka­te­go­rii „Naj­gor­sze szu­mo­wi­ny pod słoń­cem”. (Na mar­gi­ne­sie: w pierw­szej piąt­ce znaj­du­ją się jesz­cze obroń­cy praw czło­wie­ka, tu­ry­ści, człon­ko­wie Gre­en­pe­ace oraz zwo­len­ni­cy de­mo­kra­cji, wol­no­ści słowa i tego typu bzdur).

(...) Józef od­parł, że czło­wiek nie ma prawa do ni­cze­go, a szczę­ście to bzdur­na ilu­zja wy­na­le­zio­na przez ma­so­ne­rię w celu ogłu­pia­nia spo­łe­czeń­stwa.