Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zamykam oczy, uruchamiam całą siłę woli, po czym biorę jej twarz w swoje dłonie i scałowuję każdą łzę. Delektuję się jedynym wspólnym momentem, na jaki możemy sobie pozwolić, zanim odejdę bez słowa. Podoba mi się jej miękka skóra i egzotyczny, owocowy zapach. Mógłbym delektować się nim dłużej w swoim łóżku. Tak, to jest właśnie ta kobieta, którą byłbym w stanie zaprosić do swojej sypialni.

-Kochasz go?
Kolejne łzy wydostają się na powierzchnię.
– To nie ma znaczenia, Borys.
Jak, kurwa, nie ma?! To może zmienić wszystko. Uparcie wpatruję się w jej oczy i szukam w nich chociaż cienia nadziei. Ale ona kolejnymi słowami wyrywa mi serce z piersi.
– My i tak nigdy nie będziemy mogli być razem.

Jej duże oczy są nieco zbyt blisko. W ciepłym świetle lampki wyglądają jak dwa bursztyny. Niespotykane.
– Bycie najlepszym bywa męczące, co?
– Nawet nie wiesz jak bardzo.

Kiedy ludzi łączą silne więzi, komunikacja werbalna przestaje być potrzebna. Wszystko odbywa się na poziomie czucia. I wtedy nie ma znaczenia, czy bliska osoba siedzi obok ciebie czy dzielą was kilometry. Twoje serce czuje i wie.

Sukcesami w pracy zasłoniłam sobie oczy, byle nie patrzeć na dziury w sercu, jakie zostawili po swoim odejściu rodzice. Ślepo biegałam przed siebie, a teraz nawet nie wiem po co.

- Kochałeś ją? - pyta
- Nadal ją kocham. Ale musisz wiedzieć, że nasza znajomość nie zaczęła się od łóżka i nigdy w nim się nie skończyła. Aurelia ofiarowała mi znacznie więcej niż ciało. Dała mi swoją uwagę, czas, mnóstwo zrozumienia i ciepła. Nigdy wcześniej tego nie doświadczyłem. Ona mnie… uratowała.

Zdobycie się na szczerość z samym sobą jest bardzo trudne. A ty to właśnie zrobiłeś. Czuję, jak bardzo jesteś zagubiony, ale wiem, że sobie poradzisz. Jesteś na dobrej drodze.

Otaczają mnie ciepło, czysta radość, przyjaźń, dziecięcy śmiech i bezinteresowna miłość. Czułam wdzięczność, że razem z nimi mogłam tworzyć tę chwilę, i smutek, że tylko ta jedna chwila. Nie będzie więcej.

Wiem, że masz swoje plany i ja też je kiedyś miałem. Ze swoją żoną. Dzięki niej nauczyłem się, że jeżeli chcesz coś planować, musisz pamiętać o jednym: jutro wszystko może się zmienić. Życie jest bardzo przewrotne. Jednego dnia zrobiłem jej niespodziankę i przygotowywałem kolację, a drugiego ona zdradziła mnie z innym.

- Mam wrażenie, jakbym przez te wszystkie lata żyła za mgłą.
- Nieważne, ile czasu Ci to zajęło. Najważniejsze, że się ocknęłaś.

Wystarczy otworzyć oczy. Lena. Świat jest piękny, szkoda, że tak rzadko o tym pamiętamy.

Życie smakuje o wiele lepiej, kiedy się idzie, a nie biegnie. Ale kiedy świat pędzi dookoła, łatwo o tym zapomnieć.

Od życia zawsze trzeba oczekiwać najlepszego.