Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż, wejdź: nie stój jak domokrążca sprzedający łyżki.

Umiał dobrze opowiadać historie, ale nie potrafił migać w przekonujący sposób.

Jedyną odpowiedzią Selfin był prędki, zręczny znak. Oznaczał płynącą meduzę; palce symbolizowały macki unoszące się z tyłu. Oczywiście na lądzie miało to zupełnie inne znaczenie. "Brak kręgosłupa".

Głuchota wywołana pocałunkiem morza przypominała bliznę po pojedynku albo tatuaż marynarski: świadczyła o odwadze i przynależności do grupy.

Przez krótką cudowną chwilę był szczęśliwy.

Historie nigdy nie są kompletne. Stanowią część większej całości widziane przez wiele oczu. Zawsze można poznać dalszy ciąg.

(...) Czasami nie realizujemy swoich marzeń, starzejemy się, los łamie nam kręgosłup i na tym się kończy. Morze bezlitośnie wyrzuca nas na kamienistą plażę życia jak miękki, bezradny łachman.

Otaczający nas ludzie zmuszają nas, żebyśmy stawali się inni. Jeśli zwracamy na to uwagę, zawsze możemy mieć wpływ na to, jak się zmieniamy.

Czasami nie realizujemy swoich marzeń, starzejemy się, los łamie nam kręgosłup i na tym się kończy. Morze bezlitośnie wyrzuca nas na kamienistą plażę życia jak miękki, bezradny łachman.

Rozpacz to trucizna, wywołuje odrętwienie. Najgorsza jest chwila, gdy dochodzimy do wniosku, że na pewno czeka nas najgorsze.

Czasami nie realizujemy swoich marzeń, startujemy się, los łamie nam kręgosłup i na tym się kończy. Morze bezlitośnie wyrzuca nas na kamienistą plażę życia jak miękki, bezradny łachman.

Strach to przerażająca siła, Hark. Zmienia, zniekształca, wywołuje szaleństwo. To mroczna otchłań, w której rodzą się potwory. Doskonale się tam czują.

Czasami powtarzamy sobie, że nie moglibyśmy nic zrobić. Że nie stało się nic złego. Gdybyśmy spytali, wszystkiego byśmy się dowiedzieli. Więc nigdy, przenigdy nie pytamy.

Nie wolno pozwolić, żeby ktoś o nas decydował. Trzeba żyć samodzielnie, tak uczciwie jak potrafimy.

Może w pewnych sytuacjach nie ma dobrego wyboru. Istnieje wiele złych rozwiązań i trzeba wybrać takie, które daje się znieść, które nie niszczą naszej natury.

Na nikim nie można na zawsze polegać.

Rozpacz to trucizna, wywołuje odrętwienie. Najgorsza jest chwila, gdy dochodzimy do wniosku, żę na pewno czeka nas najgorsze.