Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje szalone istnienie to niby piosenka; każda nowa miłość to strofka, ale Marcel to refren.

Sztuka, rywalka Boga, stąpa równo z królami.

Cyganie wszystko wiedzą i bywają wszędzie, zależnie od tego, czy mają lakierki, czy dziurawe buty. Spotyka się ich raz przy kominku wykwintnego salonu, to znów przy beczułce w podmiejskim szynku. Niesposób im uczynić dziesięć kroków, aby nie spotkać przyjaciela, a trzydzieści, aby nie spotkać wierzyciela.

(...), przyjaciel nasz wychodził od bankiera, gdzie podjął kwotę pięciuset franków w brzęczącej i kurs w kraju mającej monecie.
Pierwszym użytkiem, jaki Rudolf uczynił z tej kopalni złota, było nie zapłacić długów; jako iż przyrzekł sobie przestrzegać oszczędności i nie dopuszczać się ekscesów.

Miłość rodzi się zazwyczaj samorzutnie: to improwizacja. Przyjaźń natomiast wznosi się, można rzec, powoli; kroczy oględnie; to egoizm ducha, gdy miłość jest egoizmem serca.

(...) jest zawsze powód do rozpaczy, kiedy człowiek się mija z możliwością szczęścia lub nawet przyjemności; sposobność ta prawie zawsze przepada, i zwykle myli się człowiek, kiedy sobie powiada, że odzyska ją innym razem.

Miłość to gra hazardowa. Kto igra z ogniem, ten się sparzy. Źle jest człowiekowi samemu.