Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy człowiek, nawet najskromniejszy, zostawia ślad po sobie. Nie da się więc człowieka zamknąć w granicach jego narodzin i śmierci; jego życie zahacza o przeszłość i sięga w przyszłość.

Człowiek, który w życiu doznał prawie wszystkich nieszczęść, potrafi się już tylko uśmiechać.

Rozmowa psychiatryczna polega na tym, że dwie osoby - chory i psychiatra, rozmawiają o trzeciej osobie - chorym ściślej mówiąc - o jego autoportrecie.

Wyraz "psychiatria"pochodzi z greckiego "psyche" (dusza) i "jatrein" (leczyć, "jatros"- lekarz).

Zdarza się, że chory dopiero wówczas dokonuje zamachu na swoje życie, gdy nastrój jego pod wpływem leczenia nieco się poprawi.

Cechą każdej kultury ludzkiej jest szacunek wobec śmierci i kult zmarłych, w którym wyraża się ludzka tęsknota do nieśmiertelności.

Umiera człowiek, ale zostaje po nim słowo, specyficzny dla niego gest, klimat uczuciowy, który wokół siebie roztaczał, a więc jego jakby symbole, które zostały swego czasu rzucone w świat otaczający i w tym świecie się zatrzymały, podczas gdy ciało przestało istnieć.

W urojeniach miłości spełnia się pragnienie,by być kochanym.
Urojenia ubóstwa są charakterystyczne dla wieku starczego.

Absolutna władza wiąże się z absolutną zależnością. Lek wobec władcy i sędziego jest może nawet silniejszy niż lek przed śmiercią.

Homo faber kształtuje swoje widzenie świata według narzędzia, którym ten świat zdobywa.

Ośmieszenie jest najczęściej używaną i najskuteczniejszą formą społecznej agresji.

Różnice między ludźmi sprowadzają się głównie do różnic w ich systemach wartości.

Pomostem łączącym świat zewnętrzny z nami jest symbol, jest znak, który świat otaczający nam daje i który dla nas coś oznacza.

Matka przynosi radość życia, ojciec – radość moralności.

Choć człowiek niejednokrotnie narzeka na pracę, nie może się bez niej obejść.

To, co u zwykłego człowieka jest poczytywane jako objaw złego humoru, chwilowego nastroju lub rozdrażnienia, to u byłego pacjenta jest brane jako nawrót choroby.

Normalność nie jest równoznaczna ze zdrowiem psychicznym, a nienormalność - z chorobą.

Gdyby psychiatra był obdarzony zdolnościami literackimi, z analizy każdego chorego mógłby stworzyć wspaniałą powieść biograficzną.

Człowiek, który ma odwagę wziąć odpowiedzialność za samego siebie, na ogół szybciej się starzeje niż ten, który tę odpowiedzialność przerzuca na otoczenie.

Miliardy komórek nerwowych, z których zbudowany jest ludzki układ nerwowy, tworzą wspólną melodię, którą nazywamy strukturą czynnościową.

Mimo że życie nasze jest pasmem cierpień i radości, przykrości i przyjemności, bólów i rozkoszy, to jednak nie potrafimy uchwycić istoty zasady przyjemności i przykrości.

Natura jest zawsze mądrzejsza od ludzkich pomysłów.

Ze wzrostem poczucia władzy rośnie poczucie własności, a maleje poczucie rzeczywistości.

Związek uczuciowy z matką jest matrycą, na której kształtują się dalsze powiązania uczuciowe z otoczeniem.

U człowieka agresja, zabijanie, okrucieństwo mają główną przyczynę w chęci obrony lub poszerzenia granic „mojego”.

Cywilizacja to władza nad światem, a kultura to miłość do świata.

Czytając podręcznik psychiatrii, można prawie każdego objawu u siebie się doszukać.

Dziecko wcześniej rozpoznaje stan psychiczny swojej matki niż otaczające je przedmioty.

Praca jest jednym ze sposobów zespolenia się z otoczeniem.

Dziecko jest dla siebie kosmosem.