Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzielą nas te czułe nacięcia; mamy tyle zadrapań,/że można by z nich ulepić aorty, mamy siniaki od byle dotyku,/otarcia zamiast kolan. I drgania, opuszki palców starte do kości,/jak strupki rdzy, rejestry bólu; korozja.

Z nadmiaru światła kruszy się grudzień (...)

(...) było tak sucho, że jedno słowo mogło zaprószyć w nas ogień

Nocami cisza wchodzi do gardła. Chłód się skrapla w pościeli, sen wchodzi w ciało miękko, jak nóż.