Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!LubimyCzytać2
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant6
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński45
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać426
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kazimierz Kuratowski
Źródło: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/92/Kazimierz_Kuratowski_Polish_scientist.jpg
Znany jako: prof. dr hab. Kazimierz...Znany jako: prof. dr hab. Kazimierz Kuratowski
7
7,0/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik, informatyka, matematyka
Urodzony: 02.02.1896Zmarły: 18.06.1980
Polski matematyk i logik, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Na studia matematyczne wyjechał do Glasgow (1913-1914). Powrócił do Warszawy z chwilą uruchomienia polskiego uniwersytetu w 1915. Studia ukończył w 1918 na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1921 otrzymał stopień doktora filozofii na podstawie dwuczęściowej pracy dotyczącej:
- aksjomatycznego ujęcia topologii przez wprowadzenie aksjomatyki domknięć (Sur la notion de l'ensemble fini, "Fundamenta Mathematicae", 1/1920);
- definitywnego rozstrzygnięcia zagadnienia continuów nieprzywiedlnych, będących przedmiotem paryskiej pracy doktorskiej Janiszewskiego. Promotorem był Wacław Sierpiński (Janiszewski, faktyczny opiekun pracy, już nie żył). Jesienią tego roku habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy stanowiącej rozwiązanie zagadnienia z teorii mnogości, postawionego przez matematyka belgijskiego de la Vallee Poussina. W dwa lata później został zastępcą profesora w II Katedrze Matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. W 1927 objął III Katedrę Matematyki na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej jako profesor nadzwyczajny. Był jej kierownikiem do 1933. Dwukrotnie był dziekanem tego Wydziału. Po jego likwidacji otrzymał w 1934 IV Katedrę Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego jako profesor zwyczajny (1934-1935),następnie został kierownikiem III Katedry Matematyki (1935-1952 z przerwą wojenną). W latach 1936-1939 był sekretarzem Komitetu Matematycznego Rady Nauk Ścisłych i Stosowanych. W czasie II wojny światowej wykładał na tajnym uniwersytecie w Warszawie. Od 1929 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1946 wiceprezesem Wydziału III, od 1949 wiceprezesem Towarzystwa). W 1945 ponownie rozpoczął wykłady na uruchomionym Uniwersytecie Warszawskim. W tym roku powołano go na członka zwyczajnego Polskiej Akademii Umiejętności, w 1952 został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, której był wiceprezesem w latach 1957-1968, członkiem prezydium w latach 1952-1968. Zaraz po zakończeniu II wojny światowej aktywnie uczestniczył w odbudowie życia naukowego w Polsce, m.in. w powołaniu do życia Państwowego Instytutu Matematycznego, późniejszego Instytutu Matematycznego PAN. Był jego dyrektorem (1948-1968),przewodniczącym Rady Naukowej (1968-1980) i kierownikiem Działu Topologii (1948-1980).
Czynnie uczestniczył w pracach PTM (wieloletni jego prezes i członek honorowy) i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był redaktorem "Fundamenta Mathematicae" (od 1952 redaktorem naczelnym),"Biuletynu PAN", współtwórcą i redaktorem wydawnictwa "Monografie Matematyczne", w ramach którego opublikowano najcenniejsze opracowania przedstawicieli szkoły matematycznej warszawskiej i lwowskiej. Był członkiem wielu towarzystw i akademii zagranicznych: Royal Society of Edinburgh, Austrii, Niemiec, Węgier, Włoch, Związku Radzieckiego.
Reprezentował matematykę polską w Międzynarodowej Unii Matematyki (wiceprezes w latach 1963-1966),na licznych kongresach międzynarodowych, wykładał w dziesiątkach uniwersytetów świata. W 1951 otrzymał Order Sztandaru Pracy II klasy, a w 1954 w 10. rocznicę Polski Ludowej odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Posiadał inne najwyższe odznaczenia państwowe, a także złoty medal Czechosłowackiej Akademii Nauk im. Bolzana oraz medal im. Kopernika PAN. Był doktorem honoris causa uniwersytetów: w Glasgow, Pradze, Wrocławiu, Paryżu.
Na studia matematyczne wyjechał do Glasgow (1913-1914). Powrócił do Warszawy z chwilą uruchomienia polskiego uniwersytetu w 1915. Studia ukończył w 1918 na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1921 otrzymał stopień doktora filozofii na podstawie dwuczęściowej pracy dotyczącej:
- aksjomatycznego ujęcia topologii przez wprowadzenie aksjomatyki domknięć (Sur la notion de l'ensemble fini, "Fundamenta Mathematicae", 1/1920);
- definitywnego rozstrzygnięcia zagadnienia continuów nieprzywiedlnych, będących przedmiotem paryskiej pracy doktorskiej Janiszewskiego. Promotorem był Wacław Sierpiński (Janiszewski, faktyczny opiekun pracy, już nie żył). Jesienią tego roku habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy stanowiącej rozwiązanie zagadnienia z teorii mnogości, postawionego przez matematyka belgijskiego de la Vallee Poussina. W dwa lata później został zastępcą profesora w II Katedrze Matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. W 1927 objął III Katedrę Matematyki na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej jako profesor nadzwyczajny. Był jej kierownikiem do 1933. Dwukrotnie był dziekanem tego Wydziału. Po jego likwidacji otrzymał w 1934 IV Katedrę Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego jako profesor zwyczajny (1934-1935),następnie został kierownikiem III Katedry Matematyki (1935-1952 z przerwą wojenną). W latach 1936-1939 był sekretarzem Komitetu Matematycznego Rady Nauk Ścisłych i Stosowanych. W czasie II wojny światowej wykładał na tajnym uniwersytecie w Warszawie. Od 1929 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1946 wiceprezesem Wydziału III, od 1949 wiceprezesem Towarzystwa). W 1945 ponownie rozpoczął wykłady na uruchomionym Uniwersytecie Warszawskim. W tym roku powołano go na członka zwyczajnego Polskiej Akademii Umiejętności, w 1952 został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, której był wiceprezesem w latach 1957-1968, członkiem prezydium w latach 1952-1968. Zaraz po zakończeniu II wojny światowej aktywnie uczestniczył w odbudowie życia naukowego w Polsce, m.in. w powołaniu do życia Państwowego Instytutu Matematycznego, późniejszego Instytutu Matematycznego PAN. Był jego dyrektorem (1948-1968),przewodniczącym Rady Naukowej (1968-1980) i kierownikiem Działu Topologii (1948-1980).
Czynnie uczestniczył w pracach PTM (wieloletni jego prezes i członek honorowy) i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był redaktorem "Fundamenta Mathematicae" (od 1952 redaktorem naczelnym),"Biuletynu PAN", współtwórcą i redaktorem wydawnictwa "Monografie Matematyczne", w ramach którego opublikowano najcenniejsze opracowania przedstawicieli szkoły matematycznej warszawskiej i lwowskiej. Był członkiem wielu towarzystw i akademii zagranicznych: Royal Society of Edinburgh, Austrii, Niemiec, Węgier, Włoch, Związku Radzieckiego.
Reprezentował matematykę polską w Międzynarodowej Unii Matematyki (wiceprezes w latach 1963-1966),na licznych kongresach międzynarodowych, wykładał w dziesiątkach uniwersytetów świata. W 1951 otrzymał Order Sztandaru Pracy II klasy, a w 1954 w 10. rocznicę Polski Ludowej odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Posiadał inne najwyższe odznaczenia państwowe, a także złoty medal Czechosłowackiej Akademii Nauk im. Bolzana oraz medal im. Kopernika PAN. Był doktorem honoris causa uniwersytetów: w Glasgow, Pradze, Wrocławiu, Paryżu.
7,0/10średnia ocena książek autora
19 przeczytało książki autora
26 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Rachunek różniczkowy i całkowy. Funkcje jednej zmiennej
Kazimierz Kuratowski
7,5 z 4 ocen
12 czytelników 0 opinii
2008
Teoria mnogości. Wraz ze wstępem do opisowej teorii mnogości
Andrzej S. Mostowski, Kazimierz Kuratowski
9,0 z 1 ocen
3 czytelników 1 opinia
1978
Teoria mnogości. Wraz ze wstępem do opisowej teorii mnogości
Andrzej S. Mostowski, Kazimierz Kuratowski
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1978
Set Theory with an introduction to Descriptive Set Theory
Andrzej S. Mostowski, Kazimierz Kuratowski
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1976
Pół wieku matematyki polskiej 1920-1970: Wspomnienia i refleksje
Kazimierz Kuratowski
5,0 z 1 ocen
11 czytelników 0 opinii
1973
Najnowsze opinie o książkach autora
Teoria mnogości. Wraz ze wstępem do opisowej teorii mnogości Andrzej S. Mostowski
9,0
Obszerna monografia teorii mnogości napisana przez dwóch specjalistów światowego formatu. Książka zawiera wykład najważniejszych wyników teorii ZFC (bez aksjomatu regularności i z dodanym dla wygody wywodu aksjomatem typów relacyjnych). Ponadto autorzy wzbogacili wykład rozmaitymi ważnymi zastosowaniami teorii mnogości: informacjami o topologii ogólnej, twierdzeniem Stone'a o reprezentacji algebr boole'a, twierdzeniem Łosia o zwartości, teorią liczb mierzalnych Ulama. Ostatnie rozdziały (drugiego wydania) stanowią wprowadzenie do deskryptywnej teorii mnogości.
Książka jest również ważna jako podsumowanie osiągnięć polskiej szkoły matematycznej, której przedstawiciele (Sierpiński, Mazurkiewicz, Kuratowski, Knaster, Tarski, Mostowski, Rasiowa) byli czołowymi badaczami w zakresie teorii mnogości i podstaw matematyki.