Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czujesz się tylko samotna. Tak samotna, jakbyś była jedyną osobą na świecie. I jakbyś w środku miała zionącą pustkę. Jakby inni zrobili ci głupi kawał i schowali się gdzieś, pękając ze śmiechu. Za chwilę ktoś zawoła "A kuku!" i wszystko znowu będzie po staremu.

Jakby przez całe życie brali udział w przedstawieniu. Traktujemy siebie nawazajem trochę tak, jak byśmy zawsze stali przed publicznością.
On w ogóle na to nie zważał. Jakby miał własny świat i był jego jedynym mieszkańcem.

Jego twarz rozjaśnił szeroki uśmiech. Padliśmy sobie w ramiona. I niepotrzebnie zastanawiałam się, co mu powiem, bo żadane z nas nie mogło się odezwać przez bardzo długi czas.