Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy jesteś nastolatkiem przyjaciele to cały twój świat. Ale kiedy dorastasz, przyjaźń coraz bardziej schodzi na dalszy plan, aż w końcu staje się luksusem, jak kąpiel bąbelkowa.

To jedna z życiowych niesprawiedliwości: można wziąć się w garść, coś osiągnąć i być szczęśliwym, ale gdy tylko spotyka się kolegów z klasy, człowiek od razu staje się tym, kim był, a nie tym, kim jest.

Jest się tym, kim się jest, czy się to nam podoba, czy nie, więc dlaczego się z tym nie pogodzić?

Czasami ludzie, którzy od dawna żyją razem, zaczynają sobie wyobrażać, że kiedyś było im ze sobą lepiej, choć nie było. Wspomnienia, nawet bolesne, z czasem nabierają słodyczy, jak dojrzewające brzoskwinie.

My, kobiety, jesteśmy jak pajęcza sieć. Jeśli choćby jedna nić wibruje, jeśli któraś z nas wpada w tarapaty, wiemy o tym wszystkie. W większości wypadków jesteśmy zbyt przerażone, samolubne lub niepewne siebie, by ruszyć z pomocą. Ale kto nas wesprze, jeśli nie my same?

Każdy potrzebuje trochę wolnej przestrzeni. Zostawia się w ten sposób miejsce na dobre rzeczy.

To, w jaki sposób postrzegamy świat, co rusz się zmienia. Wszystko zależy od naszego nastroju.

Szczęście wiążę się z ryzykiem. Ale bez odrobiny strachu niczego nie można osiągnąć.

Daj ludziom to co pokochają, choć jeszcze tego nie znają. Zapamiętają Cię za to na zawsze.

Kiedy zdradzisz komuś tajemnice, żenującą czy nie, coś zaczyna was łączyć. Ta osoba znaczy dla Ciebie więcej tylko dlatego, że wie.

Kiedy ludzie się dowiedzą, jak Ci sprawić ból, będą to robić bez końca

Jesteśmy, kim jesteśmy, i mamy zaskakująco mało do powiedzenia w tej kwestii. Jeśli to zaakceptujesz, reszta pójdzie z górki.

To, jaki styl życia ludzie wybierają i w kim się zakochują, nigdy nie powinno być kwestionowane przez innych.

Powinnam dopuścić do siebie ludzi. Jeśli odejdą, to odejdą. Jeśli się załamie, to się załamię. To się zdarza wszystkim. Prawda?

Kiedy ktoś zostaje porzucony, wątpi w swoją zdolność do zatrzymywania przy sobie ludzi, nawet przyjaciół.

Wspomnienia, nawet te bolesne, z czasem nabierają słodyczy jak dojrzewające brzoskiwnie

...wszystko dzieje się tak, jak musi, i że nie ma sensu przewidywać, co będzie dalej. Ludzie lubią myśleć inaczej, ale myśli nie mają praktycznego wpływu na wydarzenia. Nie możesz wymyślić, że jesteś zdrowy. Nie możesz wymyślić, że się odkochałeś.

Los nigdy nie podsuwa pod nos gotowych rozwiązań. Nie zawsze wskazuje właściwą ścieżkę. Mimo to w ciągu ostatnich kilku tygodni Willa nauczyła się jednej rzeczy: jeśli ma się trochę szczęścia, można spotkać kogoś z mapą.

Kawa dużo znaczy,bardzo wielu ludzi w ogóle nie wyobraża sobie bez niej życia.Kawa jest pod tym względem jak miłość

Pamiętaj, rób to, co mówię, a nie to, co robię.

Był wczesny wieczór, niebo przybrało kolor różowej lemoniady. Według babci Willi oznaczało to, że ktoś daleko stąd właśnie się zakochał.

Przyjemne znajomości z czystą kartą nie były trwałe i zależały od kaprysów. Wiedziała o tym. Brakowało im wspólnej przeszłości, która scementowałaby ich relacje na dobre i złe.

Uwielbiam cię takim,jaki jesteś.Moje uczucia do ciebie są bardzo kłopotliwe,ale to nic złego.Nie chce ich zmieniać,nawet gdybym mogła

Bezmyślni mężczyźni są zawsze zaskoczeni kosekwencjami swoich działań.

Ludzie zawsze mówią, że życie jest za krótkie na użalanie się nad sobą. Ale tak naprawdę jest na to dużo za długie.

Nie znała bardziej kojącego uczucia niż przelewanie swoich pragnień na papier. Mogła w ten sposób nadać materialny kształt temu, co jeszcze przed chwilą było nieuchwytne. Co sprawiało, że marzenia stawały się o krok bliższe rzeczywistości.

W życiu trzeba zawsze zostawić trochę wolnej przestrzeni dla dobrych rzeczy.

Los nigdy nie podsuwa pod nos gotowych rozwiązań. Nie zawsze wskazuje właściwą ścieżkę. (...) Jeśli ma się trochę szczęścia, można spotkać kogoś z mapą.

My, kobiety, jesteśmy jak pajęcza sieć. Jeśli choćby jedna nić wibruje, jeśli któraś z nas wpada w tarapaty, wiemy o tym wszystkie. W większości wypadków jesteśmy zbyt przerażone, samolubne lub niepewne siebie, by ruszyć z pomocą. Ale kto nas wesprze, jeśli nie my same?

Książki potrafią być zaborcze, prawda? Chodzisz po księgarni i nagle któraś się na ciebie rzuca, jakby umiała się ruszać. Czasami to, co zawiera, zmienia twoje życie, a czasem nawet nie chcesz jej przeczytać. Czasami sama jej obecność wystarcza, żeby przynieść ulgę. Niektórych książek nawet nie otworzyliśmy. Po co je kupujemy, skoro ich nie czytamy? Ktoś zapyta. To tak, jakby spytać kogoś samotnego, po co kupił kota. Dla towarzystwa, oczywiście.