Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant59
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński28
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Ludwik Bar
2
0,0/10
Pisze książki: encyklopedie, słowniki, historia
Urodzony: 05.02.1906Zmarły: 16.02.1999
Ludwik Bar - polski prawnik, profesor nauk prawnych.
Urodził się 5 lutego 1906 w Olchowcach. Był synem Józefa. Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, w którym zdał egzamin dojrzałości 18 maja 1926 w trakcie przewrotu majowego (w jego klasie byli m.in. Stanisław Buczek, Mikołaj Deńko, Bronisław Kocyłowski, Marian Strzelbicki). Podczas nauki szkolnej był harcerzem w Sanoku, w 1923 drużynowym II Drużyny im. Tadeusza Kościuszki, od 1924 komendantem sanockiego hufca harcerzy (opiekunem hufca był wówczas Marian Szajna). Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie uzyskał tytuł doktora w 1932.
W czasie II wojny światowej przebywał na Zachodzie, gdzie służył najpierw we francuskich oddziałach, a następnie Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, a prócz tego kontynuował działalność dydaktyczną i wykładał prawo administracyjne na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu Oksfordzkiego. Do 16 marca 1943 roku, w stopniu podporucznika rezerwy, był oficerem oświatowym 2 batalionu strzelców po czym został przeniesiony do Polskich Sił Powietrznych. Do Polski wrócił w 1947.
Później wykładał kolejno na Uniwersytecie Łódzkim (1947-1949),Akademii Nauk Politycznych (1948-1949),Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał habilitację (1962),a od 1969 do 1976 pracował na stanowisku profesora. Od 1963 do przejścia na emeryturę był związany także z Instytutem Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk. Ponadto należał do ciał doradczych władz państwowych: do Rady Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów, Rady Państwowego Arbitrażu Gospodarczego i Komisji ds. Reformy Gospodarczej.
6 listopada 1986 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (promotorem był prof. Adam Chełmoński).
Był specjalistą prawa administracyjnego, publicznego prawa gospodarczego i prawa budowlanego oraz autorem wielu publikacji w tym zakresie.
Mieszkał m.in. w willi przy ulicy Elsterskiej na Saskiej Kępie w Warszawie. Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Urodził się 5 lutego 1906 w Olchowcach. Był synem Józefa. Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, w którym zdał egzamin dojrzałości 18 maja 1926 w trakcie przewrotu majowego (w jego klasie byli m.in. Stanisław Buczek, Mikołaj Deńko, Bronisław Kocyłowski, Marian Strzelbicki). Podczas nauki szkolnej był harcerzem w Sanoku, w 1923 drużynowym II Drużyny im. Tadeusza Kościuszki, od 1924 komendantem sanockiego hufca harcerzy (opiekunem hufca był wówczas Marian Szajna). Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie uzyskał tytuł doktora w 1932.
W czasie II wojny światowej przebywał na Zachodzie, gdzie służył najpierw we francuskich oddziałach, a następnie Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, a prócz tego kontynuował działalność dydaktyczną i wykładał prawo administracyjne na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu Oksfordzkiego. Do 16 marca 1943 roku, w stopniu podporucznika rezerwy, był oficerem oświatowym 2 batalionu strzelców po czym został przeniesiony do Polskich Sił Powietrznych. Do Polski wrócił w 1947.
Później wykładał kolejno na Uniwersytecie Łódzkim (1947-1949),Akademii Nauk Politycznych (1948-1949),Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał habilitację (1962),a od 1969 do 1976 pracował na stanowisku profesora. Od 1963 do przejścia na emeryturę był związany także z Instytutem Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk. Ponadto należał do ciał doradczych władz państwowych: do Rady Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów, Rady Państwowego Arbitrażu Gospodarczego i Komisji ds. Reformy Gospodarczej.
6 listopada 1986 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (promotorem był prof. Adam Chełmoński).
Był specjalistą prawa administracyjnego, publicznego prawa gospodarczego i prawa budowlanego oraz autorem wielu publikacji w tym zakresie.
Mieszkał m.in. w willi przy ulicy Elsterskiej na Saskiej Kępie w Warszawie. Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
0,0/10średnia ocena książek autora
0 przeczytało książki autora
0 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Wytyczne organizacyjno-programowe pracy starszoharcerskiej
Natalia Hiszpańska, Ludwik Bar
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2018