Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A najgorsze było to, że nie miałem najmniejszego pojęcia, kim naprawdę jestem.

I pomyśleć, że to wszystko dzięki dziurze w głowie i dwunastu szwom! Gdybym przypuszczał, że świat może być tak piękny, już dawno zdzieliłbym się w łeb.

Dręczyła mnie tylko jedna wątpliwość: jeżeli wyzdrowieję, to czy mnie stąd wypiszą?

Nawet Bóg nie był do tego zdolny, umył ręce, po czym, uciekając spojrzeniem w bok, wymamrotał, że przecież każdy ma wolną wolę.

Zaskoczony i oszołomiony widokiem, który ukazał się moim oczom, nie potrafiłem sobie przypomnieć, czy ja w ogóle lubię kawę ani czym właściwie jest kawa i czy aby na pewno się ją pije.

(...) podał mi rękę, pomagając mi podnieść się z ziemi.
- Jezu! - jęknąłem.
- Tak? - zapytał.