Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo polubiłam główną bohaterkę Idę tutaj, bo wcześniej nie zasłynęła jako leniwa siostra utyranej Gabrieli (w Kwiecie Kalafiora), ani specjalnie później, jako porywcza, nieuważna matka trójki dzieci (poza Józinkiem, któremu jakoś szczególnie czas słowny był poświęcany). Kibicowałam jej zauroczeniu, ale wyszło fajnie (na przestrzeni dalszych części), zwłaszcza dla Idy.

Bardzo polubiłam główną bohaterkę Idę tutaj, bo wcześniej nie zasłynęła jako leniwa siostra utyranej Gabrieli (w Kwiecie Kalafiora), ani specjalnie później, jako porywcza, nieuważna matka trójki dzieci (poza Józinkiem, któremu jakoś szczególnie czas słowny był poświęcany). Kibicowałam jej ...

Rozwiń Zwiń

Jedna z dwóch książek Jeżycjady, której nie polubiłam i czytałam nieuważnie. Ale mam ochotę wrócić, by sprawdzić czy i w jakim stopniu faktycznie było widać to co później wyszło w sprawie Janusza Pyziaka (charakter) i kto to tam sugerował. Natomiast stowarzyszenie młodzieżowe - nie przekonało mnie w ogóle - ale może to "inne czasy", inne okoliczności, lepsze do spontanicznych, idealistycznych zrzeszeń. Na plus, zbliżona do realności sytuacja cięższego zachorowania (mama Borejkowa). I to chyba wyczerpuje serię trudnych (poza sercowymi rozterkami) przeżyć w Jeżycjadzie, gdyż nawet późniejsze wypadki czy urazy goją się szybko, nikomu świat bytowy się nie wali.

Jedna z dwóch książek Jeżycjady, której nie polubiłam i czytałam nieuważnie. Ale mam ochotę wrócić, by sprawdzić czy i w jakim stopniu faktycznie było widać to co później wyszło w sprawie Janusza Pyziaka (charakter) i kto to tam sugerował. Natomiast stowarzyszenie młodzieżowe - nie przekon...

Rozwiń Zwiń

Ależ mnie ta tytułowa Kłamczucha na początku irytowała. Lecz pięknie książka wciągnęła, pewnie przez błyskotliwe opisy. Nadal zbrakło mi co prawda większego wymiaru "palca sprawiedliwości" wobec Anieli, zwłaszcza gdy sprawy dotyczą jej powiedzmy zobowiązań i umów wobec tzw. dobrych ludzi. Wątek z odgrywaniem roli prymitywnej gosposi, świetny. A na przestrzeni całej Jeżycjady, Anieliny wybór męża - brawo jak dla niej, a jakimś cudem i dla niego. Ciekawam szczegółów wychowawczych od Anieli wobec synów bliźniaków (poznajemy w zasadzie poszlaki rezultatów i to z akcentem ojcowskim bardziej).

Ależ mnie ta tytułowa Kłamczucha na początku irytowała. Lecz pięknie książka wciągnęła, pewnie przez błyskotliwe opisy. Nadal zbrakło mi co prawda większego wymiaru "palca sprawiedliwości" wobec Anieli, zwłaszcza gdy sprawy dotyczą jej powiedzmy zobowiązań i umów wobec tzw. dobrych ludzi. ...

Rozwiń Zwiń

Od tej książki rozpoczęłam czytanie Jeżycjady, a dopiero w wieku późnym i aż mi teoretycznie wstyd, że ni hu hu wcześniej znałam. Styl pisania, dowcip, upodobałam. Nawet poprawność moralną (z myślą o córce, mam nadzieję przyszłej czytelniczce). Ale bardzo mi szkoda, że Żakowie nie zagościli na dłużej i mocniej w całym cyklu. Jakoś z Borejkami nie mogłam się związać (pomimo przeczytania niemal wszystkich obecnie). Żakowie jak dla mnie lepiej zbliżeni do realności.

Od tej książki rozpoczęłam czytanie Jeżycjady, a dopiero w wieku późnym i aż mi teoretycznie wstyd, że ni hu hu wcześniej znałam. Styl pisania, dowcip, upodobałam. Nawet poprawność moralną (z myślą o córce, mam nadzieję przyszłej czytelniczce). Ale bardzo mi szkoda, że Żakowie nie zagościl...

Rozwiń Zwiń