Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie tej książki było dla mnie bardzo ciekawym (nieironicznie!) przeżyciem. Przeżycie polegało na tym, że pierwszy raz czytałam powieść, której fabuła pokrywa się z fabułą gry komputerowej, w którą wcześniej grałam.
W związku z tym nie jestem w stanie ocenić tej książki jako samodzielnego dzieła. Nie powiem, czy była dobrze napisana, czy fabuła trzyma się kupy, itp. Bo to tak jakbym miała oceniać swoją biografię. Czytałam tu opisy moich własnych przygód. Nie wszystko było tak samo, jak to zapamiętałam - w końcu Assasin's Creed to gra, w której można dokonywać różnych wyborów i nie wszystkie moje nie były takie same jak książkowej bohaterki. Poza tym w książce z racji innego medium niektóre sytuacje zostały przedstawione w inny sposób i można je przez to inaczej odbierać niż w grze. Czyli tak, jak by było w tej mojej fikcyjnej biografii - na pewno bym się oburzała, że "to przecież było zupełnie inaczej". Ale tak czy siak czytało mi się dobrze, mimo że wiedziałam jaki jest główny spisek i żadne wielkie niespodzianki na mnie nie czekały.

Mam drobne uwagi do tłumaczenia - dziwne, że nie zostało ono ujednolicone z tłumaczeniem gry. Przede wszystkim niektóre nazwy własne są nieco inne. No i z zaskoczeniem przyjęłam feminatyw od "najemnik" - "najemnica". Przyzwyczaiłam się do "najemniczki" i "najemnica" mi trochę zgrzytała. Ale jak sprawdziłam w słownikach jest to jak najbardziej prawidłowa forma i dawniej często stosowana, więc to mój problem a nie tłumaczki i muszę to jakoś przeżyć.

Podsumowując: nie polecam tej (ani innych tego typu) książki, jeśli ktoś ma zamiar zagrać w Assassin's Creed Odyssey, bo spoilery mogą zabić radość z gry. Natomiast może to być idealna pozycja do przeczytania, jeśli ma się męża/żonę/syna/córkę/babcię/itp. którzy grają w tę grę a samemu nie lubi się grać. Będzie się miało z tym graczem wspólny temat do rozmowy.
Oraz polecam wszystkim, którzy lubią klimat starożytnej Grecji (fabuła dzieje się w trakcie wielkiej wojny peloponeskiej, pojawia się dużo historycznych postaci tamtego okresu), a nie będą się oburzać o historyczne nieścisłości (zwłaszcza rolę kobiet w tym czasie).

Czytanie tej książki było dla mnie bardzo ciekawym (nieironicznie!) przeżyciem. Przeżycie polegało na tym, że pierwszy raz czytałam powieść, której fabuła pokrywa się z fabułą gry komputerowej, w którą wcześniej grałam.
W związku z tym nie jestem w stanie ocenić tej książki jako samodzielnego dzieła. Nie powiem, czy była dobrze napisana, czy fabuła trzyma się kupy, itp. Bo...

https://e-czytam.blogspot.com/2019/01/problem-trzech-cia_17.html

https://e-czytam.blogspot.com/2019/01/problem-trzech-cia_17.html

Nie spodziewałam się, że klasyczne dzieło może się tak dobrze czytać. Jest to fabularyzowana historia Cyrusa II, mająca tyle wspólnego z prawdą co niektóre "historyczne" filmy hollywoodzkie, ale nie umniejsza to jej wartości. Przedstawienie idealnego (w opinii Ksenofonta) państwa jest przeplatane anegdotami, a autor miał zdolność plastycznego opisu i mnie ta historia naprawdę wciągnęła.

Nie spodziewałam się, że klasyczne dzieło może się tak dobrze czytać. Jest to fabularyzowana historia Cyrusa II, mająca tyle wspólnego z prawdą co niektóre "historyczne" filmy hollywoodzkie, ale nie umniejsza to jej wartości. Przedstawienie idealnego (w opinii Ksenofonta) państwa jest przeplatane anegdotami, a autor miał zdolność plastycznego opisu i mnie ta historia...