Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choć okładkowy opis może sugerować, że to kolejna powieść o kobiecie w wielkiego miasta, która na skutek życiowych rewolucji trafia na prowincję i tam znajduje miłość swojego życia, to Żaneta Pawlik przyzwyczaiła swoich czytelników do tego, że jej książkom daleko do typowych romansideł, a i happy endy bywają oryginalne i nie zawsze „happy”. „Światło po zmierzchu” to intrygująca historia, w której przeplata się wiele wątków, poruszane są trudne, wręcz bolesne tematy, a czytelnik poznając losy kolejnych bohaterów nie raz zadaje sobie w duchu pytanie, jak on sam zachowałby się w danej sytuacji.

Autorka zadbała o mocny rys psychologiczny wykreowanych przez siebie postaci, a wśród nich prym wiedzie Julia Andrzejewska, która z pewnością nie raz zaskoczy czytelników swoimi decyzjami. „Światło po zmierzchu” to powieść pełna skrajności. Świat telewizyjnych gwiazd miesza się ze światem „zwykłych” ludzi, wielkomiejski szum przeplatany jest odgłosami pochodzącymi z serca lasu. To historia miłości w najróżniejszych wydaniach, trudnych relacji rodzinnych, to opowieść o odkrywaniu własnej tożsamości, wewnętrznej walce i trudnych wyborach. Jedno jest pewne – z tą powieścią nie będziecie się nudzić i pewnie nieprędko o niej zapomnicie.

Choć okładkowy opis może sugerować, że to kolejna powieść o kobiecie w wielkiego miasta, która na skutek życiowych rewolucji trafia na prowincję i tam znajduje miłość swojego życia, to Żaneta Pawlik przyzwyczaiła swoich czytelników do tego, że jej książkom daleko do typowych romansideł, a ...

Rozwiń Zwiń

Czytam dużo, czasem nawet i 3 powieści tygodniowo. Ale ile z tych książek zapada mi w pamięć? Niewiele. Jedynie te, które poruszyły we mnie jakieś wrażliwe struny, wywołały mnóstwo emocji. Powieść Wojciecha Kulawika „Między światami” zdecydowanie zapamiętam na długo. To była znakomita historia. Najpierw pojawiło się zaskoczenie, zaintrygowanie poruszanymi przez autora tematami, potem wręcz zachwyt (ach, te wiedźmie wątki, to jest to, co w książkach kocham).

Uwielbiam książki z rozbudowaną warstwą psychologiczną i to właśnie w tej powieści dostałam. Kulawski kreuje swoich bohaterów w sposób bardzo przemyślany. Nie są papierowi. Wywołują emocje, są wiarygodni w swoich działaniach. Jeśli dodać do tego aurę tajemniczości, działanie sił nadprzyrodzonych, tajemnicze eksperymenty prowadzone w medycznej firmie oraz na państwowej uczelni, przyznajcie, że zaczyna się robić naprawdę ciekawie. Dosłownie nie mogłam odłożyć tej książki, totalnie wciągnięta w to wykreowane przez Kulawika pomieszanie światów.

W „Między światami” dostałam wszystko to, co lubię w powieściach kryminalnych – intrygującą zagadkę, nieszablonowych bohaterów i solidną szczyptę niewytłumaczalnych zjawisk. Jednak na koniec pojawiło się również to, czego nie znoszę i niestety nieco zepsuło odbiór tej książki. Jestem typem czytelnika, który ponad makabrę przedkłada tajemniczość i niedopowiedzenia. I trochę trudno mi uwierzyć, że ponad ¾ powieści napisane jest w takim właśnie thrillerowym klimacie, a zakończenie przywodzi na myśl podrzędne horrory.
Nie mniej jednak uważam, że to interesująca i godna uwagi powieść. A jeśli ktoś lubi zombie i latające wnętrzności to też powinien być ukontentowany.

Czytam dużo, czasem nawet i 3 powieści tygodniowo. Ale ile z tych książek zapada mi w pamięć? Niewiele. Jedynie te, które poruszyły we mnie jakieś wrażliwe struny, wywołały mnóstwo emocji. Powieść Wojciecha Kulawika „Między światami” zdecydowanie zapamiętam na długo. To była znakomita hist...

Rozwiń Zwiń

Zacznę od tego, że nie jestem wielką fanką fantastyki. Owszem, jest kilka książek z tego gatunku, które uwielbiam, ale raczej nie jest to mój pierwszy wybór, jeśli chodzi o najchętniej czytaną literaturę. Nie mniej jednak, jeśli historia jest dobrze opowiedziana, bohaterowie intrygujący i pojawia się jakaś zagadka związana z magią, to wystarczy, żebym czytała daną książkę z przyjemnością. I tak właśnie było w przypadku powieści Marcina Świątkowskiego „Psy Pana”.

Już samo znaczenie tytułu okazało się zaskakujące, podobnie jak postać głównego bohatera – Dominika Erquicii. Do końca nie potrafiłam go „rozgryźć” i jestem pewna, że również w kolejnych tomach (mają się takowe pojawić) nadal pozostanie on taki tajemniczy i nieoczywisty w swoich działaniach. Także główna kobieca bohaterka – Katarzyna von Besserer otoczona jest aurą tajemnicy. Wiemy, że posiada jakieś nadzwyczajne zdolności, ale to, co pokazała w „Psach Pana” śmiem uznać jedynie za niewinny wstęp. W ogóle ta książka jest dla mnie takim wstępem. Tak naprawdę nie wydarzyło się tu za wiele, autor rzucił zaledwie parę tropów, na tyle ciekawych, by czytelnik mimo dość długich rozdziałów, nie chciał się rozstawać z książką, ale mam wrażenie, że prawdziwa akcja dopiero się rozkręci, a ta książka jest zaledwie nieśmiałym wstępem do porywającej historii.
Trochę przeszkadzał mi nadmiar bohaterów. Imiona, nazwiska, tytuły – to wszystko początkowo tworzyło wprowadzającą chaos i zagubienie mieszkankę. Na szczęście wraz z kolejnymi rozdziałami, trochę udało mi się uporządkować w głowie poszczególnych bohaterów, a w zasadzie wyodrębnić tych, którzy mają rzeczywisty wpływ na akcję, od tych wprowadzonych tylko jako tło.

Dla wszystkich wielbicieli powieści z historią w tle, to będzie prawdziwa literacka uczta. Opisy bitew, sytuacji politycznej w pierwszej połowie XVII wieku, panujących wówczas w miastach i szlacheckich posiadłościach warunków oraz tocząca się środkowej części Europy wojna trzydziestoletnia, a wszystko to doprawione szczyptą magii – wygląda na to, że Marcin Świątkowski znalazł swój własny sposób na bestseller spod znaku płaszcza i szpady.

Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN

Zacznę od tego, że nie jestem wielką fanką fantastyki. Owszem, jest kilka książek z tego gatunku, które uwielbiam, ale raczej nie jest to mój pierwszy wybór, jeśli chodzi o najchętniej czytaną literaturę. Nie mniej jednak, jeśli historia jest dobrze opowiedziana, bohaterowie intrygujący i ...

Rozwiń Zwiń

Znakomita, rzeczowa i mimo naukowego języka niezwykle interesująca publikacja na temat ziół o najsilniejszym działaniu przeciwwirusowym.

Okazuje się, że epidemiolodzy już od dawna przewidywali pojawienie się pandemii, a antybiotyki, które początkowo były postrzegane jako genialny wynalazek, mający być lekiem na wszystko, co dotąd pozostawało nieuleczalne, nadużywane, przyniosły ze sobą mnóstwo nieprzewidzianych konsekwencji. Stephen Harrod Buhner dokładnie wyjaśnia zarówno budowę jak i aktywności wirusów. Zwraca uwagę czytelnika na fakt, że zarówno bakterie, jak i wirusy istnieją na świecie od początku ludzkości i nie da się ich tak po prostu pozbyć bez wyrządzenia szkody naszemu ekosystemowi. Choć jest to książka naukowa, czytałam ją z prawdziwą przyjemnością, na każdym kroku natykając się na ciekawostki, nieoczywiste wyniki badań, czy zaskakujące wnioski wysnute przez fitoterapeutów.

Autor tej znakomitej publikacji omawia szczegółowo tylko kilka najmocniejszych ziół pomocnych w walce z lekoopornymi wirusami, jednak każdemu z nich poświęca sporo miejsca i dokładnie opisuje zastosowanie każdego z nich w tradycji, ajurwedzie, medycynie chińskiej oraz zachodniej praktyce botanicznej.

Dzięki tej książce wiem, że nie można bagatelizować wirusowych infekcji, ale też mam świadomość, że lekarstwa są dosłownie na wyciągnięcie ręki. Bardzo polecam tę książkę, jeśli chcecie w trosce o zdrowie swoje i swoich najbliższych zwrócić się w stronę naturalnych metod, stosowanych z powodzeniem już przez naszych przodków.

Znakomita, rzeczowa i mimo naukowego języka niezwykle interesująca publikacja na temat ziół o najsilniejszym działaniu przeciwwirusowym.

Okazuje się, że epidemiolodzy już od dawna przewidywali pojawienie się pandemii, a antybiotyki, które początkowo były postrzegane jako genialny wynalaze...

Rozwiń Zwiń

Anita i Adam od lat bezskutecznie starają się o dziecko. Ich związek bardzo na tym cierpi, a z dawnej sielanki nie został nawet ślad. Kobieta jest totalnie zafiksowana na staraniach o ciążę, jej życie jest całkowicie podporządkowane temu tematowi, a jedyną odskocznią zdaje się pozostawać oglądanie nagrań z kamery, umieszczonej w praskim tramwaju.

Adam oddalił się od żony, która w niczym nie przypomina już dziewczyny, w której kiedyś się zakochał. Uwikłany w romans, zupełnie nieświadomie staje się pionkiem w chorej grze.

Bez wątpienia najbardziej intrygującą i mroczną postacią w tej historii jest Marta. Z obsesją na punkcie tytułowej idealnej i diabolicznym planem zemsty, krok po kroku realizuje swoje cele. Z pozoru niezwiązane ze sobą historie, nagle zaczynają się łączyć i czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, w którym wyobrażenia i oczekiwania bohaterów, mieszają się z fabularną rzeczywistością.

Magda Stachula jest mistrzynią budowania napięcia. Krótkie rozdziały, historia opowiadana z perspektywy różnych bohaterów, ciągle podrzucane domysły – wszystko to tworzy niesamowity klimat, dzięki któremu niepostrzeżenie zostajemy wciągnięci w ten krakowsko-praski świat przedstawiony w powieści. Pisarka mistrzowsko przedstawiła to, co dzieje się w głowie kobiety obsesyjnie starającej się o dziecko, która całe swoje życie podporządkowuje realizacji tego celu. Mroczna, duszna atmosfera powieści sprawia, że nie sposób odłożyć tej książki, zanim nie dotrzemy do zaskakującego finału.

W mojej ocenie „Idealna” wciąż pozostaje najlepszą książką Magdy Stachuli. Mimo mnogości wątków, wszystko jest w tej książce przemyślane i dopracowane. To powieść przepełniona emocjami i obsesjami, prawdziwe mistrzostwo domestic noir.

Anita i Adam od lat bezskutecznie starają się o dziecko. Ich związek bardzo na tym cierpi, a z dawnej sielanki nie został nawet ślad. Kobieta jest totalnie zafiksowana na staraniach o ciążę, jej życie jest całkowicie podporządkowane temu tematowi, a jedyną odskocznią zdaje się pozostawać o...

Rozwiń Zwiń

Laura Ruta jest popularną pisarką kryminałów. Właśnie wydała nową książkę i rozpoczęła cykl spotkań z czytelnikami. O odpowiednią promocję książki dba jej agent – Artur. Laura ma piękny dom na przedmieściach, przystojnego męża, a także wyobraźnię, która momentami zaczyna wymykać się spod kontroli. Kobieta dostaje tajemniczą przesyłkę od nieznanego nadawcy. Wydarzenie to natychmiast uruchamia w jej głowie falę domysłów, a gdy po jakimś czasie pisarka nagle znika w niewyjaśnionych okolicznościach, okazuje się, że spore grono osób mogło mieć związek z tym zniknięciem.

Czy rzeczywistość okaże się gorsza od domysłów? Komu zależy na zniknięciu popularnej pisarki? Czy to zaplanowana akcja marketingowa, czy może zemsta? Mąż, kochanek, fałszywa przyjaciółka, fanka, mająca obsesję na punkcie swojej idolki, a może popularny vloger – ilość podejrzanych jest doprawdy imponująca. A prawda okaże się zaskakująca. Choć rozwiązanie zagadki, a właściwie motywacja osoby stojącej za nagłym zniknięciem pisarki, wydały mi się odrobinę naciągane, to jednak nie było to zupełnie niewiarygodne. Uzasadnienie, które pojawia się w książce mnie przekonało, a przede wszystkim kupił mnie nagły zwrot akcji, który ostatecznie i tak nie pokrzyżował planów… Ach, nie mogę zbyt wiele zdradzić. Nie chcę wam odbierać przyjemności z czytania. A zapewniam, że to książka, od której trudno się oderwać.

Jest tu tajemnica, dreszcz emocji, jaki towarzyszy odkrywaniu najskrytszych myśli bohaterów prowadzących narrację. Ta książka mocno różni się od tego, do czego przyzwyczaili nas popularni aktualnie pisarze kryminałów, ale dla mnie jest to różnica zdecydowanie na plus. Jeśli szukacie świetnego thrillera na wakacje, to śmiało wybierzcie „Pisarkę”. Nie będziecie rozczarowani.

Laura Ruta jest popularną pisarką kryminałów. Właśnie wydała nową książkę i rozpoczęła cykl spotkań z czytelnikami. O odpowiednią promocję książki dba jej agent – Artur. Laura ma piękny dom na przedmieściach, przystojnego męża, a także wyobraźnię, która momentami zaczyna wymykać się spod k...

Rozwiń Zwiń

Nie jesteś popsuty. Od takiego stwierdzenia Paul David zaczyna swoją kolejną książkę poświęconą tematowi lęków, których w obecnych czasach doświadcza wiele osób. Autor „Nareszcie żyję!... I co dalej?” przekonuje, że odpowiedzi na wszelkie dręczące nas pytania i wątpliwości mamy w swoim wnętrzu. Trzeba tylko umieć je odkryć.

Obecnie rynek wydawniczy dosłownie zalewany jest najróżniejszymi poradnikami, które mają pomóc dosłownie na wszystko. Na tym tle książka Paula Davida to prawdziwa perła. Bo sposób na porzucenie lęków jest w zasadzie bardzo prosty – o tym pisał David w swojej pierwszej książce, o tym przypomina także w tej. I mnóstwo świadectw osób, które czytają jego książki i zaufały tej metodzie, jest dowodem na to, że czasami to co najprostsze, jest zarazem najbardziej skuteczne.


Zmagania z własnymi myślami to niezwykle szeroki temat. Te trudne, negatywne, wnoszące do naszego życia lęk będą pojawiać się zawsze, niezależnie od tego, co będziemy robić. Jednak Paul David przypomina, że… nie jesteśmy naszymi myślami. To od nas zależy jaką postawę przyjmiemy wobec nich, czy pozwolimy im spokojnie płynąć, czy zaczniemy im się baczniej przyglądać, analizować, rozdmuchiwać je. Ta druga metoda to prosta droga do wpadnięcia w spiralę strachu.

Poradnik ten wnosi do życia potężną dawkę optymizmu. Koi, uspokaja, jest jak plaster na ranę. Podpowiada, jak poradzić sobie z naszym wewnętrznym krytykiem, jak rozpoznać i wyciszyć objawy przepracowanego mózgu (to mój ulubiony fragment!), jak przezwyciężyć poczucie psychicznej blokady. Paul David tłumaczy, jakie skutki niesie ze sobą unikanie niepokoju i tłumienie emocji.

Ta książka pomaga zrozumieć mechanizmy działania naszego mózgu, uporządkować wiele kwestii i zmienić nastawienie do tego, co nas spotyka. Zachęca do przyjmowania życia takiego, jakim jest i pogodzenia się z kwestią, że pewnych tematów nie da się uniknąć. Co wcale nie oznacza, że mamy przyjąć wobec życia bierną postawę. Autor tłumaczy dokładnie, co jemu i tysiącom innych osób pomogło w zmaganiu się ze stanami lękowymi. Czy proste życie prowadzi do szczęścia? I co to dokładnie oznacza? Zachęcam bardzo do sięgnięcia po ten niezwykły poradnik. To kopalnia inspiracji i motywacji.

Nie jesteś popsuty. Od takiego stwierdzenia Paul David zaczyna swoją kolejną książkę poświęconą tematowi lęków, których w obecnych czasach doświadcza wiele osób. Autor „Nareszcie żyję!... I co dalej?” przekonuje, że odpowiedzi na wszelkie dręczące nas pytania i wątpliwości mamy w swoim wnę...

Rozwiń Zwiń

Jeśli w wypiekami na twarzy śledziliście kolejne odcinki serialu „Dr House” tudzież byliście fanami innych medycznych produkcji telewizyjnych, z pewnością książka „Co by pan zrobił na moim miejscu?” przypadnie wam do gustu. W publikacji tej Peter Vajkoczy, znany niemiecki neurochirurg opowiada o skomplikowanych operacjach mózgu, które są stałym elementem jego codziennej pracy.

To fascynująca opowieść, gdzie ze szczegółami, krok po kroku opisane są poszczególne etapy skomplikowanych zabiegów. Można przy okazji nieco odświeżyć sobie pewne anatomiczne szczegóły dotyczące budowy naszego mózgu i dowiedzieć się wielu rzeczy, których z pewnością próżno szukać w szkolnej podstawie programowej. Dla mnie było to naprawdę fascynujące. Vajkoczy nie pomija żadnego detalu, dzięki czemu podczas czytania byłam w stanie wyobrazić sobie, że jestem razem z nim na sali operacyjnej i obserwuję każdy jego ruch.


Ta książka nie ustępuje najlepszym medycznym serialom. Dzięki niej można poznać od podszewki pracę neurochirurga, przeczytamy tu m.in. o tym, co czuje lekarz przed skomplikowaną operacją, o czym myśli, kiedy mijają kolejne godziny niezwykle precyzyjnej pracy przy stole operacyjnym oraz czy pamięta leczonych przez siebie pacjentów. Ponadto z książki dowiecie się czy neurochirurdzy mają pooperacyjne koszmary, czy zawsze przeprowadzenie ryzykownego zabiegu jest najlepszym rozwiązaniem, a także co wspólnego mają działania na otwartym mózgu i łowienie ryb. Brzmi intrygująco? Zapewniam, że cała ta książka jest wypełniona po brzegi takimi „smaczkami”. Peter Vajkoczy otwarcie mówi nie tylko o przeprowadzanych przez siebie operacjach, ale też wszelkich dylematach, które towarzyszą mu w codziennej pracy. Poznajemy też, niejako przy okazji, ścieżkę jego kariery i dowiadujemy się, dlaczego wybrał akurat taką specjalizację.

Mimo trudnych terminów i wielu szczegółów dotyczących budowy ludzkiego mózgu, czy też technicznych tematów, związanych z używanym podczas operacji sprzętem, książkę tę czyta się szybko i jeśli kogoś interesują medyczne zagadnienia, z zaciekawieniem będzie płynął przez kolejne rozdziały. Jestem zaskoczona, że tak mocno wypełniona medyczną terminologią publikacja, może być jednocześnie tak wciągająca dla laika.

Jeśli w wypiekami na twarzy śledziliście kolejne odcinki serialu „Dr House” tudzież byliście fanami innych medycznych produkcji telewizyjnych, z pewnością książka „Co by pan zrobił na moim miejscu?” przypadnie wam do gustu. W publikacji tej Peter Vajkoczy, znany niemiecki neurochirurg opow...

Rozwiń Zwiń

„Maleńka” Anny H. Niemczynow to powieść wzbudzająca wiele różnorodnych emocji, głównie za sprawą Zofii Wolant-Abramowicz, czyli głównej bohaterki tej historii. Zofia jest mieszkającą w Niemczech tłumaczką, ma za sobą nieudane małżeństwo, a przy swoim boku z pozoru idealnego drugiego męża. Wspólnie wychowują córkę Zofii z pierwszego małżeństwa, jednak na tym polu pojawia się wiele wzajemnych nieporozumień, niespełnionych oczekiwań i wzajemnego żalu. Zofia swoje traumy i rozczarowania z dzieciństwa nieświadomie przenosi w nowy związek i cierpią na tym jej relacje z bliskimi.

Gdyby nie słowa „Od autorki” zamieszczone na końcu książki, prawdopodobnie inaczej oceniłabym tę książkę. Bo nieco inny obraz bohaterów (ogromny plus za wyraziste portrety psychologiczne postaci!) wyłaniał mi się z kart „Maleńkiej”, a inne były zamiary autorki, które wyłuszcza ona na końcu książki. W każdym razie lubię, kiedy w książce się dzieje, kiedy bohaterowie są wyraziści, nawet jeśli ich zachowanie bywa niezrozumiałe i irytujące.

Spodobał mi się też motyw z podróżą do Stanów Zjednoczonych, która to podróż jednocześnie jest czasem przemiany dla Zofii. Nie wszystko było dla mnie w tej książce dopracowane, ale nie będę się tu wdawać w szczegóły, żeby nie zdradzić zbyt wiele z fabuły potencjalnym czytelnikom.

W ogólnym rozrachunku to całkiem niezła książka. Przede wszystkim jej lektura skłania do przemyśleń, do refleksji nad własnym życiem, relacjami i sposobem spędzania przez nas czasu.

„Maleńka” Anny H. Niemczynow to powieść wzbudzająca wiele różnorodnych emocji, głównie za sprawą Zofii Wolant-Abramowicz, czyli głównej bohaterki tej historii. Zofia jest mieszkającą w Niemczech tłumaczką, ma za sobą nieudane małżeństwo, a przy swoim boku z pozoru idealnego drugiego męża. ...

Rozwiń Zwiń

Włochy znajdują się na szczycie listy miejsc, które chciałabym kiedyś odwiedzić. Niestety, póki co nie mogę sobie na to pozwolić, dlatego bardzo się cieszę, że trafiłam na ten oryginalny przewodnik. Bo choć nie znałam wcześniej autorki i nie miałam pojęcia, że od lat prowadzi poczytnego bloga poświęconego włoskim podróżom, to szybko polubiłam jej styl pisania i z przyjemnością pochłaniałam kolejne strony tej książki. Natalia Rosiak udowadnia, że Włochy to nie tylko pizza i tiramisu, a popularnego u nas spaghetti na próżno szukać w dobrych włoskich restauracjach.

Oprócz kulinarnych ciekawostek i polecanych przez autorkę miejsc, gdzie można dobrze zjeść (nie polecam czytać tej książki z pustym żołądkiem), znajdziemy w tym nietypowym przewodniku garść historii poszczególnych północnych regionów, cytaty z wielu książek, dotyczące tego kraju, a także relacje osób zwianych z Italią, a wszystko to okraszone pięknymi fotografiami.

Takie przewodniki czyta się z przyjemnością i w takie polecenie najbardziej wierzę. Jeśli kiedyś wybiorę się do Włoch, to w moim plecaku na pewno znajdzie się ta książka.

Włochy znajdują się na szczycie listy miejsc, które chciałabym kiedyś odwiedzić. Niestety, póki co nie mogę sobie na to pozwolić, dlatego bardzo się cieszę, że trafiłam na ten oryginalny przewodnik. Bo choć nie znałam wcześniej autorki i nie miałam pojęcia, że od lat prowadzi poczytnego bl...

Rozwiń Zwiń