W „Krwi Nowych Bogów” każde, nawet najbardziej błahe zdarzenie ma głębszy, ukryty z początku sens, a losy wszystkich bohaterów są splecione już od pierwszych stron, czego nie jesteśmy świadomi aż do tych ostatnich. Trudno o tej książce pisać tak, żeby niczego nie zdradzić. To skomplikowany, misternie utkany, fantazyjny gobelin – całość zależy od poszczególnych nici, które dopiero po skończeniu dzieła ukazują prawdziwą historię w nim zawartą.

Akcja dzieje się na Alaris, w świecie, który niemal zniszczyła Wielka Wojna. Nieliczni, którzy wtedy ocaleli, znaleźli schronienie w Gnieździe – osadzie zbudowanej podobno przez samych Bogów. Jednak te istoty wydają się obecnie tylko wspomnieniem, a Gniazdo nie jest już tak bezpieczne, jak kiedyś. W rządzonym przez Anioły mieście niebezpieczeństwa czyhają na każdym kroku. I to nie tylko ze strony tych skrzydlatych stworzeń i ich sługusów – wampirów, ale i zwykłych ludzi, którzy dla paru geltów gotowi są zrobić prawie wszystko. Przemoc, strach i cierpienie to chleb powszedni.

Moon nie chce sprawiać problemów starszemu bratu. Dzięki niemu jest bezpieczna. Po śmierci rodziców tylko on jej pozostał i zaopiekował się nią z wielkim poświęceniem. Jednak Tristan nie mówi jej całej prawdy. Wkrótce Moon będzie świadkiem drastycznych wydarzeń, które nieodwracalnie wpłyną na jej życie. Wraz z grupą buntowników stanie przed wyzwaniem, które może pomóc im zniszczyć samego Boga. Jednak czy to aby na pewno jest możliwe? I czy warte swojej ceny?

„Krew Nowych Bogów” to jedna z bardziej skomplikowanych pozycji, z jakimi do tej pory miałam do czynienia. Bardziej wymagający był chyba jedynie „Cyrk nocy” Erin Morgenstern. Mamy tu naprawdę wielu bohaterów, a perspektywa opowieści zmienia się w zależności od potrzeby. Są jednak trzy główne osie zdarzeń (oraz kilka pobocznych), które w pewnym momencie nierozerwalnie się ze sobą łączą, tworząc niepowtarzalny rollercoaster emocji. Jednak mimo tej zawiłości po zakończeniu opowieści będziecie odczuwać niepohamowany niedosyt.

Jest brutalnie, krwisto i strasznie. Ale to chyba dobrze, skoro mamy w książce wampiry, aniołów i… bogów. Starych i nowych. Jednych opiekuńczych, miłosiernych, ale wciąż nieobecnych, i drugich – tajemniczych, absolutnych i mściwych. Już na 21 stronie ginie jeden z bohaterów, a to tylko preludium do pełnej przemocy i flaków akcji, od której w masochistyczny sposób nie będziecie w stanie się oderwać.

Każda z postaci ma inny charakter – zalety i wady bardziej lub mniej pasujące do czytelnika. Dzięki temu każdy może wybrać sobie swojego ulubieńca, któremu będzie kibicował. Dla mnie była to Moon, choć wątek Evana też był intrygujący. Szczególnie z początku, gdy przeznaczenie zdawało robić sobie z niego żarty i mijać go dosłownie o milimetry z ukochaną. Moje serce wtedy krwawiło, a poziom niemocy i zirytowania niebezpiecznie wzrastał.

Oprócz pełnokrwistych bohaterów, świetnie wykreowanego świata i wartkiej, acz zawiłej akcji znajdziecie tu również szerokie pole do głębszej refleksji nad istotą człowieczeństwa, siłą wiary i wartością władzy. Słowem: to pełnowymiarowa, zawiła fantastyka, którą koniecznie trzeba poznać.

Katarzyna de Castellatti-Gotin