W ostatnich latach następuje zauważalne przechodzenie w terminologii kadrowej od "zarządzania zasobami ludzkimi" do "zarządzania kapitałem ludzkim". Niestety, często oba terminy stosowane są zamiennie, a przyczynkarski charakter prowadzonej w literaturze przedmiotu dyskusji nie wyjaśnia istoty zmiany. Prezentowana książka w zamierzeniu wypełnia tę lukę - jej celem jest analiza przyczyn i skutków przejścia od ZZL do ZKL. Wywód dostarcza więc odpowiedzi na następujące pytania:

Czy ludzie w przedsiębiorstwie są zasobem, czy kapitałem?
Co to znaczy, że ludzie są zasobem, a co - że kapitałem?
Dlaczego w ostatnich latach zaczęto postrzegać ludzi bardziej jako kapitał, a (już) nie (tylko) jako zasób?
Czy sposób postrzegania ludzi jako kapitału implikuje inne metody zarządzania nimi, niż gdy są zasobem?
A może na ludzi w organizacji należałoby spojrzeć z jeszcze innej perspektywy, skoro sposób myślenia determinuje sposób działania?