Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszelka mądrość zaczyna się od akceptacji cierpienia".

O przyszłości nie wiemy nic, tworzymy ją".

Trzeba kochać człowieka... ale jaki on trudny do kochania! Tak samo jak nie można być optymistą, nie doświadczywszy dogłębnie pesymizmu, nie można kochać ludzi w sposób czysty, bez cienia nienawiści. Każde uczucie niesie ze sobą zawsze swoje przeciwieństwo. I każdy musi w sobie wyważyć proporcje pomiędzy nimi.

Ludzie są na tyle naiwni, że wierzą w Boga, psy są naiwne, bo wierzą w ludzi.

Kto z nas się nie bał, że zbyt często obcując z nieszczęściem się nim zarazi? Potem, gdy już się okazuje, że nieszczęście nie jest zakaźne, boimy się siebie samych w obliczu nieszczęścia, a nie jego samego.

Bohater to człowiek, który próbuje być człowiekiem przez całe swoje życie, raz walcząc z innymi, raz walcząc ze sobą samym

Szczęście nie polega na tym, by uchronić się przed cierpieniem, ale na tym, by włączyć je do tkanki naszej egzystencji.

...jeśli robiłbym coś tylko po to, by było ci przyjemnie, mi też sprawiałoby to przyjemność.

(...)-To ciężka próba dla ciebie, nie dla mnie. Nie zmuszam się do tego, by się tobą zająć, nie poświęcam się, kocham cię".

Brakuje mi małego Ciebie, Ciebie w miniaturce, takiego kieszonkowego, który by mnie potrzebował, którego mógłbym bezgranicznie ubóstwiać, nic przy tym nie zabierając Tobie.

Kogo łatwiej kochać, człowieka czy psa? I kto lepiej potrafi odwzajemnić miłość?

...by rozszyfrować zachowania drugiego, wystarczy pochylić się nad sobą samym.

Zadaje się z postaciami, do których nie dorastam.

Ludzie są tak naiwini, by wierzyć w Boga, a psy są tak naiwne , by wierzyć w ludzi.

Kto z nas się nie bał, że zbyt często obcując z nieszczęściem, się nim zarazi?

Rozpacz. Z tym się nie dyskutuje.

Jak przestać czuć upokorzenie, przestać cierpieć?

Śmierć jest tylko przysługą oddaną życiu po to, by mogło się ono odnawiać i trwać.
Gdyby ziemia wypełniła się ludźmi nieśmiertelnymi, jak współżylibyśmy ze sobą? Musielibyśmy wymyślić sposób na to, jak zrobić miejsce nowym pokoleniom.
Śmierć to mądrość życia.

Jak wyglada życie, które warto przeżyć?
Istnieje tyle odpowiedzi na to pytanie, ilu ludzi na ziemi.
Nigdy nie zaakceptuję tego, by ktoś miał decydować o tym za mnie lub za innych.
Jeżeli dwie osoby godzą sie na to, wydaje mi się to podejrzane. Począwszy od trzech osób przeczuwam dyktaturę.

Poświęcając swoje szczęście, kładła się żywcem do grobu, który się nad nią zamykał, i z samobójczą wielkodusznością wybierała litość wobec Eddy’ego, odrzucając miłość do Giuseppe.

Wiedzieli, że mężczyzna jest mało odporny na pokusy, lecz wiedzieli także coś, w co kobiety zwykle nie chcą wierzyć - że nawet jeśli mężczyzna ulegnie pokusie, nie pociąga to za sobą żadnych konsekwencji. Z tego tylko powodu, że spał gdzie indziej, facet nie będzie swojej partnerki lub partnera kochał mniej. Serce i ciało nie są u niego powiązane. Tam , gdzie angażuje się seksualnie, niekoniecznie angażuje się uczuciowo.

Kto z nas się nie bał, że zbyt często obcując z nieszczęściem, się nim zarazi? Potem, gdy już się okazuje, że nieszczęście nie jest zakaźne, boimy się siebie samych w obliczu nieszczęścia, a nie jego samego. Bezczynność, jaka nas ogarnia w trudnych sytuacjach, otwiera drzwi drzemiącym w nas negatywnym siłom, takim, które powodują, że pochylamy się nad wybuchającym wulkanem, zbliżamy się do lawy i wietrzymy, jego gorący, śmiertelny oddech.

Ludzie są tak naiwni by wierzyć w Boga, a psy są tak naiwne by wierzyć w ludzi.

Moc wybaczenia mają tylko zmarli.

O przyszłości nie wiemy nic, tworzymy ją.

Wszyscy jesteśmy osadzeni w dwóch życiach, rzeczywistym i wyobrażeniowym.
I te bliźniacze życia są jak siostry syjamskie, silniej splecione ze sobą, niż nam się wydaje, tak bardzo świat równoległy do naszej rzeczywistości modeluje ją, a wręcz zmienia.

Jedna historia ukrywa w sobie drugą. Jeżeli złapie się pierwszą, pojawia się szansa na dojrzenie kolejnych.

Kto z nas się nie bał, że zbyt często obcując z nieszczęściem, się nim zarazi? Potem, gdy się już okazuje, że nieszczęście nie jest zakaźne, boimy się siebie samych w obliczu nieszczęścia, a nie jego samego.

Ale nie wszystko, co racjonalne, jest rozumne.
Racjonalność ekonomiczna przestaje być rozumna, jeżeli dotyczy osoby ludzkiej, jej godności, niepowtarzalnego i niezastępowalnego charakteru.
Racjonalność ekonomiczna przestaje być rozumna, jeżeli prowadzi do barbarzyństwa, ideologii, zgodnie z którą pewne istoty mają większą wartość niż inne.
Racjonalność ekonomiczna przestaje być rozumna, jeżeli traci z pola widzenia cele społeczeństwa: zapewnić zdrowie i bezpieczeństwo swoim członkom.
Racjonalność ekonomiczna sama w sobie jest nieludzka.

Dla tej hojnej kobiety istniał pewien porządek: najpierw ludzie, potem psy. Ja nie chciałem więcej słyszeć o hierarchii żywych istot; zbyt wiele wycierpiałem z jej powodu; ponieważ byłem podczłowiekiem w świecie nadludzi, widziałem jak podobni do mnie umierali. Byc może nawet zgodziłem się na to! Więc niech nikt mi odtąd nie określa rasy wyższej i niższej! Nigdy!