Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie broni należało się bać, a ludzi nią władających.

- Boje się przewrócić - wydukałam po kolejnym niepewnie postawionym kroku.
- Ptaszynko, przecież nie pozwolę, żebyś upadła.

Wszystkie potwory najbardziej lubią strach. I wcale nie czają się pod łóżkiem, bestie stają z nami twarzą w twarz, w blasku słońca. Potwory nie mają broni, mają za to uśmiech wymalowany na ustach i wypowiadają czułe słowa.

-Dziękuję za wszystko.
-Do usług, Ptaszynko.
-Długo masz zamiar mi jeszcze służyć?
-Dopóki nie rozłożysz swoich skrzydeł.

-Ufam, że idąc za tobą, trafię w dobrze miejsce, gdziekolwiek byś mnie nie zaprowadziła.
-A co, jeśli nie będę miała siły iść i nas tam nie zaprowadzę?
-Usiądź na moim ramieniu, Ptaszynko, i wskaż kierunek, a przysięgam, że dotrzemy bezpiecznie.

Pozwól mi się odwdzięczyć za to, jak rozpalasz moje serce. Zdaje się, że tylko w Twojej obecności pamiętam o jego istnieniu.