Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem typem himalaisty, który nie akceptuje zbędnego ryzyka. Nie chciałem robić niczego, co mogłoby zwiększyć niebezpieczeństwo śmierci. Po prostu. Brałem ze sobą dodatkową ilość tlenu, analizowałem prognozy pogody, nie lekceważyłem przeszkód. Kochałem góry, ale życie kochałem bardziej.

Uważałam się za ponadprzeciętnie doświadczoną osobę we wspinaczce, a jednak ten ośmiotysięcznik budził we mnie przerażenie.

Nie musieliśmy ze sobą rozmawiać, by pomiędzy nami rozwijała się magia. Napięcie narastało własnie w ciszy.

Bo w życiu najważniejsze jest, by złapać oddech. Złapać oddech i ruszyć dalej.

Myślisz, że twój uroczy buziaczek zrobi na mnie większe wrażenie niż największa góra świata?

Wdech. Wydech. Wdech. Wydech. Nie patrz w górę.

Natomiast błędem jest myślenie, że na szczyt może wejść każdy. To nie prawda. Niemal każdy może spróbować, ale wejście bez przygotowania i umiejętności jest po prostu ekskluzywną i cholernie drogą formą próby samobójczej.

Góry oddały nam siłę, jaką ludzie latami z nas wysysali. Bo w życiu najważniejsze jest, by złapać oddech. Złapać oddech i ruszyć dalej.

Góra zabrała mi wszystko, co kochałem poza wspinaniem. Okazała się zaborczą suką. Dziwką, która stawia warunki każdemu, kto postawi na niej stopy.

Udowodniła, że jesteśmy tylko gośćmi, którzy może i wpadają, kiedy chcą, ale to ona decyduje, kto zostanie tu na zawsze.

-wiem o tym, skarbie. Inaczej nie podejmowałbym tej walki, bo w miłości nie ma czystej gry. I fakt zachowujemy się jak rozwydrzone dzieciaki, ale dopóki jest między nami miłość, wopóty warto walczyć.

Tylko od ciebie zależy, czy to jest góra święta, czy stos kamieni...-wyszeptałem jej do ucha- Czy z góry zejdziesz bardziej człowiekiem, czy tylko małpą...

-Są na świecie uczucia, których nigdy nie zrozumiesz. Nie zasługujesz na to, by twoje nogi stawały na najwyższej górze świata. W takiej chwili marzę tylko o sprawiedliwości.

Jego głos popieścił moje zmysły. Piękniejszy od tego mógłby być jedynie jego dotyk.

- Znisz mnie.
Zmrużył oczy nie rozumiejąc moich słów.
- Czy mogę cię zniszczyć bardziej od niego?
Skąd, do cholery, o tym wiesz...
- Nie masz takiej siły.