Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Słońce moje, czy powinnam być zazdrosna o twoją oblubienicę? - zainteresowała się hrabina z kiepsko ukrywanym uśmiechem. - Gust z biegiem lat masz coraz gorszy. Dawniej za tobą uganiały się wszystkie damy, a teraz tylko mężczyźni w sukienkach.
- Nie pocałujesz dłoni bogini miłosnych uniesień? - dodał Ulrich, ku jeszcze większej radości zgromadzonych. - Jam jest Wenus, moja łaska spływa na wszystkie serca, żwawiej bijące na widok...

Ludzka to rzecz trudzić się, nie boska.

Na skromnym cmentarzu, przy ocalałym kościółku pod wezwaniem świętego Mikołaja, odbyło się ostatnie pożegnanie Bohorta oraz Tristana. Złożono ich w trumnach zbitych z koryt dla świń, twarze przykryto tarczami i zasypano ziemią, przy wtórze psalmów, śpiewanych przez dwóch armeńskich kapłanów. Na tyle starczyło sił pozostałym przy życiu rycerzom, zanim legli do snu na miejskich murach.

Księga Psalmów" chwaliła Pana oraz jego dzieła, zamieszkujące głębiny mórz, sławiące Jego imię samą swoją obecnością. Wspominając te słowa, Rycerz niemalże nabrał pewności, iż Dawid mógł być dzielnym mężem i królem, ale nigdy chyba nie miało okazji pokonać nocą wód, w których roiło się od chwalebnych dzieł Stwórcy.

Samotnie czuł się, wyjątkowo kruchy wobec nieokiełznanej siły Natury. Wszak Bóg stworzył ją wcześniej niż człowieka, jakby chcąc podpowiedzieć swemu ukochanemu dziełu, że bez Natury ludzki ród skona, ale bez rodu Adama świat obejdzie się w zupełnym porządku.

- Nie lękaj się piekła, ono jest puste! Wszystkie diabły są już tutaj!

Krótka wydaje się historia, kiedy patrzy się na nią z przyszłości, znając jej zakończenie. Łatwo wtedy wyrokować i krytykować, ale ilu z tych sądzących stanęło pod Doryleum czy Antiochią?

Piękno wspierają trzy filary: kształt, umiar oraz ład. Nieobecność jednego z nich jest wyraźnie widoczna i zauważalna. Brak ładu skutkuje chaosem i zbędną zawiłością. Brak umiaru sprawia, że szybko tracimy z oczu główny wątek. Brak kształtu jest jak okręt pozbawiony wioseł sterowych oraz żagli - dryfuje bez celu.

- Nie boi ich się pan?
- Poetów czy duchownych? (...) Obydwa to stworzenia niegodne zaufania. Jeden mówi o miłości do bliźniego, a wkrada się do małżeńskiego łoża po zmroku... Cofnijmy to. Obydwaj tak robią, ale musimy im wybaczać, w końcu to też stworzenia boskie. Kto by nam dostarczał zabawy i śmiechu, gdyby Noe nie zlitował się nad tą parą?