Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Leżałam, obracając w ustach te ostatnie kwadranse jak pastylkę od kaszlu, ssaną powoli, żeby starczyła na jak najdłużej.

Zasypiam w kolebce z ostów, by śnić szarość.

Świat wokół mnie zaczął falować i chybotać się, jakby powietrze było wodą w akwarium, którym ktoś potrząsa.

Usiadł, opierając się plecami o pień drzewa.Wyjął z kieszeni żyletkę i powoli wysunął ją z papieru, w który była opakowana. Szatan popatrzył drwiąco.
- Nie przyszło ci do głowy, jak nieekologicznie jest gnić w ubraniu i butach? W sumie niewiele to się różni od wywiezienia śmieci do lasu.
- No cóż - Dominik zmusił się do prychnięcia z udawaną nonszalancją - przynajmniej nie przyszedłem tu w gumiakach.