Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zachowanie asertywne oznacza bezpośrednie, uczciwe i stanowcze wyrażenie wobec innej osoby swoich uczuć, postaw, opinii lub pragnień, w sposób respektujący uczucia, postawy, opinie, prawa i pragnienia drugiej osoby.

Im częściej wyraża uczucia pozytywne, tym częściej się je przeżywa, oczywiście jeśli osoba, z którą jesteśmy w kontakcie, nie ma problemu z ich przyjmowaniem.

Człowiek jest tak przyzwyczajony do swojego monologu wewnętrznego, że często nie zdaje sobie sprawy z jego treści. Możemy jednak bez trudu sobie uświadomić, co do siebie mówimy, skupiając na nim uwagę.

Asertywność powiązana jest głęboko z poczuciem własnej godności i szacunkiem dla samego siebie.

Poczucie winy ma często tak wielką moc, że ludzie wolą pogarszać swoją rzeczywistą sytuację zewnętrzną, niż skonfrontować się ze swoim wewnętrznym poczuciem winy.

Każdego dnia, przez wiele godzin toczy się wewnętrzna rozmowa z samym sobą: komentuje w myślach bieżące wydarzenia, zanurza się we wspomnieniach, analizuje problemy, zadaje pytania.

Wbrew potocznym wyobrażeniom niewiele jest sytuacji, w których człowiek musi reagować natychmiast. Zachowanie godności osobistej wymaga między innymi szanowania i akceptacji swojego tempa reagowania.

Większość ludzi ma tendencję do powtarzania zachowań, dzięki którym obdarzono ich pozytywnymi uczuciami.

Nadmierna intensywność reakcji rodzi się między innymi z poczucia bezsilności, z przewidywania, że normalna interwencja pewnie nic nie da i że trzeba sięgnąć od razu po najsilniejsze środki.

Jeżeli ktoś przestaje zachowywać się jak winowajca, nie prowokuje innych do podejrzewania go, oskarżania i kontrolowania. Jeżeli ktoś przestaje zachowywać się jak skrzywdzony, otoczenie przestaje traktować go jak słabego i zaczyna bardziej się z nim liczyć.

(...) powtarzane sobie wewnętrzne teksty dotyczące własnej osoby, wpływają na zachowanie autora jak samospełniające się przepowiednie. Na przykład osoby, które wierzą, że im się nie uda, mają znacznie większe szanse poniesienia klęski, niż osoby przekonane, że odniosą sukces. Podobnie osoby przekonane o swej nieatrakcyjności towarzyskiej, budzą zwykle mniej zachwytu, niż osoby ufające we własne towarzyskie zalety.

Jeżeli dwie osoby mają inną wizję prawdy obiektywnej, muszą stoczyć walkę, gdyż logicznie rzecz biorąc tylko jedna z nich może mieć rację. Prawda obiektywna jest bowiem jedna. Jeżeli natomiast dwie osoby mają różne opinie, mogą się nimi podzielić, skonstatować, w jakim stopniu ich zdania są zbieżne, i pozostać przy swoich sądach.

Właściwe postępowanie z samym sobą przy wykonywaniu zadań, oznacza stwarzanie sobie jak najlepszych warunków do odniesienia sukcesu. Sukces wywołuje wzrost zaufania do siebie i umożliwia kolejne, przynoszące sukces działanie.

Z pewnością były w Twoim życiu sytuacje, z którymi sobie nie poradziłaś, które rozegrałaś nerwowo i z małą pewnością siebie. Ale były też i takie momenty, gdy zdecydowałaś się zrobić to, co chciałaś, i udało ci się.

NA ASERTYWNOŚĆ NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO!

Za pośrednictwem własnego monologu wewnętrznego - człowiek podlega silnemu wpływowi treści, nad których doborem nie ma kontroli, i których niejednokrotnie nie jest w ogóle świadomy.

Wiele osób przyzwyczaiło się oceniać cudze i własne opinie oraz przekonania z punktu widzenie zgodności z prawdą obiektywną.

Każdemu człowiekowi zdarza się czasem zachować w sposób, który sam ocenia negatywnie.

Halina Czerniakiewicz, terapeutka i trenerka, po latach pracy psychologicznej przy użyciu koncepcji zachowań asertywnych doszła do przekonania, że niezwykle ważnym elementem postawy asertywnej jest łagodność, zarówno wobec innych, jak i samego siebie. Ktoś kiedyś spytał ją na treningu asertywności, jak tę łagodność w sobie odnaleźć, na co Halina odpowiedziała: „Wyobraź sobie, że z miłością i ciepłem podchodzisz do najdroższej osoby na świecie. Wtedy właśnie zrobisz to... z łagodnością.” s.124.

Podejmowanie inicjatywy wyrażania swoich pozytywnych uczuć i opinii w sytuacjach, w których nic nas do tego nie zmusza, stanowi naszą dobrowolną składkę na rzecz tego, aby świat był bardziej taki jaki chcielibyśmy mieć.

Asertywność stanowi realizację ideałów demokracji w osobistym planie.

Człowiek zachowujący się asertywnie, komunikuje swoim zachowaniem: Ja jestem w porządku i Ty jesteś w porządku. Nie kwestionuje swojego prawa do bycia sobą, ale też nie podważa takiego samego prawa innego człowieka.

Wypowiadanie własnego, subiektywnego poglądu jest działaniem wartościowym, wzbogacającym innych, niezależnie od tego czy człowiek dołącza do większości, czy reprezentuje mało popularne lub skrajne poglądy. Buduje bowiem ważny byt społeczny - opinię publiczną.

Asertywność, to umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z inną osobą czy osobami.

Każdy człowiek ma swoje terytorium psychologiczne. To wszystko, co w podstawowy sposób zależy ode mnie i należy do mnie - to właśnie moje terytorium.
Będą to więc na przykład moje myśli, czyny, potrzeby, postawy, prawa, tajemnice, sposób dysponowania rzeczami, które są moją własnością.

Gniew jest bezcennym darem człowieka.
Problemy wiążą się dopiero ze sposobem jego wyrażania.

Zdania proasertywne, pomagające w uruchomieniu asertywnych zachowań, powinny opierać się na realistycznym obrazie własnej osoby.

Każdy ma prawo do zachowań asertywnych, ale ma też prawo działać nieasertywnie.

Wiele osób boi się ocen - zarówno negatywnych, jak i pozytywnych. Oceny dotyczące jakiegoś aspektu własnej osoby budzą silne emocje. Ludzie często nie wiedzą, jak radzić sobie z sytuacjami oceniania.

Przyjmowanie pochwał również stanowi dla wielu osób trudność - wbrew pozorom, wcale nie mniejszą niż przyjmowanie ocen krytycznych.
Osoby chwalone używają wyszukanych sposobów, aby nie dopuścić do przyjęcia pochwały.