Payne Harrison

Książka trzymała mnie w napięciu mniej więcej od połowy do końca – końca zaskakującego, chociaż bardzo surrealistycznego. Czytając pierwszą połowę myślałam, że dostanę szału i na długi czas książka trafiła do kąta. Nie mogłam przebrnąć prze techniczne opisy kosmicznych pojazdów, urządzeń itp. dla mnie „duperszmitów”. Jednak tymi „duperszmitami” niejeden mógłby się zachwycić i z pewnością stanowią one o wartości książki. Czytanie tej książki było bardziej oglądaniem filmu niż zagłębianiem się w słowo. Był to film bardzo dynamiczny, chwilami mocno dramatyczny, dopracowany w szczegółach i nie za bardzo przegadany. Oglądałam w napięciu i zostałam z jedną refleksją: Sięgnę po „Księcia” Machiavellego.