Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez kilka dni błądziłam myślami po kontynencie, na którym kangurów jest dwukrotnie więcej niż ludzi. Australia stała się bowiem tłem nowej powieści Małgorzaty Przytuły-Sawickiej „Gniazdo dumy”. Jako miłośniczka podróży, autorka postanowiła przedstawić nam świat polskich emigrantów zamieszkujących przedmieścia Sydney. Przyznaję, że to spotkanie było dla mnie trudne i wywołało mieszankę uczuć, nie tylko tych pozytywnych. Klasyczny obieżyświat, Michał Małolepszy, dociera na peryferie australijskiego Sydney i trafia w czeluść nietypowego pensjonatu, nazwanego Gniazdem dumy. Wynajem pokoju w tym miejscu okazuje się wstępem do przedziwnej historii, której bohaterami są pozostali lokatorzy oraz autorytarny właściciel. Polski despota, który nie wstydzi się dawnej współpracy z SB, zdaje się być pozbawiony jakichkolwiek ludzkich uczuć, a jego życiem kieruje chęć podporządkowania sobie wszystkich mieszkańców i wzbudzanie w nich poczucia strachu. Początkowo jako obserwator, a później także jako uczestnik, Michał dzieli się informacjami o kolejnych wydarzeniach w prowadzonym przez siebie blogu. Kontakt z internautami nie jest jednak jedynym sposobem na przekazywanie własnych emocji, nowy lokator uzewnętrznia się również poprzez pisanie długich listów do brata, który zdaje się istnieć w jego wyobraźni. Wpisy na blogu są krótkimi relacjami o codziennym życiu Polaków na australijskiej ziemi, w których bohater nie szczędzi złych słów swoim współlokatorom oraz bezwzględnemu właścicielowi pensjonatu. Treści, nierzadko pisane prawie ulicznym i swobodnym stylem, każdorazowo komentowane są przez stałych czytelników. Inaczej czyta się natomiast listy, które Michał kieruje do nieistniejącego brata. Są one mocno rozbudowane i zawierają zarówno rodzinną historię, jak i sentymentalną podróż do czasów młodzieńczej miłości bohatera. Trudno jest jednoznacznie wskazać, jaki jest powód pisania tych listów, ale ich emocjonalna i wręcz ekspresyjna treść pozwalają sądzić, że bohaterem kieruje ogromne poczucie tęsknoty oraz chęć znalezienia własnego miejsca na ziemi. Całą recenzję znajdziecie na blogu: http://www.mozaikaliteracka.pl/2016/03/gniazdo-dumy-magorzata-przytua-sawicka.html