Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W 1965 roku 1. Dywizja Kawalerii Powietrznej wzięła udział w kampanii w dolinie Ia Drang. Odnośnie autorów, Harold Moore był dowódcą 1. Batalionu 7. Pułku Kawalerii podczas tamtych wydarzeń (w filmie z 2002 roku zagrał go Mel Gibson),natomiast Joseph Galloway przebywał w Wietnamie jako dziennikarz United Press International. Najważniejszymi z opisywanych działań były dwa starcia: o lądowisko X-Ray oraz lądowisko Albany. Książkę czyta się po prostu rewelacyjnie, obaj autorzy byli na miejscu, wiedzą co opisują, przeprowadzili wiele rozmów z uczestnikami tamtych walk. Co też bardzo ciekawe, mamy tutaj spojrzenie oficerów jak Moore, ale też mamy sporo relacji żołnierzy niższego szczebla. Autorzy oddali głos chyba każdemu, z kim udało im się porozmawiać, co oczywiście jest wielką zaletą książki, zwłaszcza, że walki były dosyć chaotycznie i grupy żołnierzy działały w odizolowaniu, więc można poznać wiele perspektyw na opisywane wydarzenia, w których poszczególni żołnierze potrafią mieć różne odczucia na rozmaite epizody. Książka jest też niezwykle klimatyczna, podczas lektury można się poczuć jakby się leżało w trawie, na drzewach i w termitierach czaili się Wietnamczycy, a wokół słychać huk wystrzałów i woń napalmu. Przyjemne są też ostatnie rozdziały, gdzie poznajemy dalsze losy bohaterów, ale też jak dostarczono wiadomości o zgonach poległych i jak amerykańska armia była nieprzygotowana pod tym względem. Wiadomo, że pozycja ma w sobie sporo amerykańskiego patosu, że czuć, że jest pisana trochę ku pokrzepieniu serc, ale mimo wszystko nic jej to nie ujmuje, bo jest to po prostu kapitalna pozycja, którą świetnie się czyta.