Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No ja pierdolę! Kogo to obchodzi? Po co mam w ogóle o tym myśleć? Niech ktoś mi powie, że jestem petardą, że jestem fajna, inspirująca, dowcipna. Czemu bierze się pod uwagę piękno? I czemu ono ma o czymś decydować? Piękna dla kogo? Powiedz mi, że jestem bohaterką. Powiedz mi, że jestem pomysłowa. Powiedz mi, do chuja pana, że idę jak burza. Tak, chcę być właśnie burzą.

Niech ktoś mi powie, że jestem petardą, że jestem fajna, inspirująca, dowcipna. Czemu bierze się pod uwagę piękno? I czemu ono ma o czymś decydować?

[...] życie to ciąg słów z niepoprawnie wstawionymi znakami przestankowymi, a gdy chcesz wziąć oddech okazuje się, że ktoś usunął przecinek więc, musisz nabrać powietrza właśnie wtedy a jeśli ci się nie udało to wielka szkoda już za, późno.

Bo jak objaśnić piekący dotyk na skórze komuś, kto nigdy nie zetknął się z ogniem?

A gdyby tak te lodowce były obrazami z Luwru. I zaczęły spływać ze ścian. Ludzie nie zdają sobie sprawy, że to też część naszych dziejów.

Pada deszcz. Nic nie mówię. Godziny przesączają się w dni. Liście tracą kolory. Nic nie mówię. I liście zaczynają opadać. Opadają i opadają, aż ziemia staje się brudnopurpurowa. Zapada zmrok i łapię oddech.

Był wszystkim, jak ocean: otwarty i szczodry w całej rozciągłości. Piękny, nawet gdy się w nim tonie.

I gdy wbija we mnie spojrzenie, czuję ból. Bo mnie widzi. Naprawdę mnie widzi. Ostro i wyraźnie. A mnie to przeraża.

Biorę głęboki oddech i czuję, jak otwieram się na pustkę.

Nie boję się ryzyka, jakim jest bycie kobietą.

Pragnienie powrotu do przeszłości to najgorsze uczucie na świecie. Bo wyrywa nas z czasu, z tu i teraz.