Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://ksiegarka.pl/ WOW. Czasami te trzy litery potrafią oddać wiele. Ale to właśnie ta onomatopeja zachwytu ześlizgnęła mi się z ust, gdy (niechętnie)odkładam na stolik tę książkę. To małe arcydzieło krnąbrności i dzieciństwa. Bujna i od dawna podziwiania pani Agnieszka, i jej pióro, połączyły się tutaj z idealnie nadającą się mroczną kreską pani Ilony i powstało coś niezwykłego. Balansującego pomiędzy lekturą dla młodszych i starszych. Nie wiem dla kogo potrzebna bardziej. Bo tutaj dzieci łykają kamienie, pytają o północy czy jest południe, i o chłopcu, który dość miał "idź spać", "czas na lekcje" "przyjdź na obiad". Oni myślą o papierosach, może pociągnięciu z butelki, walczą z jesienią, a tak naprawdę to lata się brzydzą. W tych genialnie spowitych obrazach dzieciństwa, słownych i graficznych, odnajdzie się każdy z nas. Bo i ten młodszy i starszy zapragnie nagle złamać zasady, zrobić coś wbrew regułom. Pogrozić tej jesieni poglądów i sztywnych ram zachowań. Przypomni sobie każdy, że nie musimy być kimś innym. Już jesteśmy kimś. Dziękuję Pani Agnieszko i Ilono. I gratuluję! Polecam jak zwariowana dalej!