Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- W piekle, mój drogi, nie ma właściwej strony. A ja bywałem tam tak często, że wiem, skąd biorą się upadłe anioły...

My je­ste­śmy błot­ni gó­ra­le, bo jed­nak wię­cej tu błota niż ka­mie­ni jak w Ta­trach – wy­ja­śnił Ta­dziu. – Dla­te­go lu­dzie, któ­rzy tu ścią­ga­ją, to bło­to­ła­zy.

Był tylko fa­ce­tem, a co za tym szło, nie naj­le­piej ra­dził sobie ze zga­dy­wan­ka­mi.

(...) nie wy­zna­ła mu mi­ło­ści, kiedy jesz­cze mogła. Cze­ka­ła nie wia­do­mo na co. Teraz już wie­dzia­ła, że nigdy nie ma od­po­wied­nie­go czasu, dla­te­go po­win­no się to robić w chwi­li, kiedy się to czuje.

To lu­dzie gór, a oni tak łatwo nie od­da­ją swo­ich.

Są lu­dzie, dla któ­rych warto być do­brym, po­mi­mo wszyst­ko i za wszel­ką cenę.

Naj­pięk­niej­sze za­cho­dy słoń­ca widać z Bu­ko­we­go Berda, przy­naj­mniej Magda tak uwa­ża­ła. Krót­ki od­ci­nek lasu, a potem długi spa­cer gra­nią spra­wia­ły, że był to jej ulu­bio­ny szlak w Biesz­cza­dach".