Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowane częściej przeklinają ludzie młodzi - i nie ma co się dziwić. Jeśli brakuje silnych argumentów, to siłę trzeba zademonstrować w inny sposób.

Dobry polonista wcale nie musi znać ortografii.

Musimy szanować historię języka, ponieważ to część naszej kultury, a kultura nie może przegrywać z lenistwem czy dysleksją.

Chciałabym móc sobie pozwolić na codzienne zgłębianie tajemnic języka, na poznawanie go z różnych perspektyw. Nie mam na myśli powrotu na studia, lecz samodzielną naukę. Chętnie powrócę do książek, które czytałam podczas przygotowań do egzaminów. Ale czuję, że dziś to czytanie miałoby inny charakter. Pozbawione byłoby presji, wielkiego stresu związanego z niepewnością, czy zdam.

Oszalałabym, gdybym nie mogła używać mowy potocznej. Zakaz jej używania byłby zbrodnią przeciwko ludzkości.

Warto się skupiać na tekście podczas czytania, w ogóle warto ćwiczyć skupienie, ponieważ przydaje się w przeróżnych sytuacjach. Czasem nawet może uratować życie. Głęboko wierzyłam, że po opublikowaniu materiału na YouTubie coś się zmieni na lepsze. Ludzie przyłożą się do czytania ze zrozumieniem. Będą bardziej uważać na słowo pisane, będą się w nie wczytywać, by znów nie popełnić głupiego błędu... Mój entuzjazm jednak szybko osłabł.

Odnoszę wrażenie, że część widzów błędnie klasyfikuje mnie i mój kanał. Przecież nie chcę być drugim profesorem Miodkiem czy profesorem Bralczykiem. Ciągle to powtarzam! Nigdy nie przeszło mi to przez myśl. Gdybym miała takie aspiracje, zapewne musiałabym zachowywać się zupełnie inaczej, dojrzalej, ostrożniej. Tyle że ich nie mam. […] Prowadzę kanał, a nie wykład na uczelni, dlatego mogę sobie pozwolić na niewybredne żarty, głupie miny, niekonwencjonalne zachowanie czy nadmierną gestykulację, a nawet głęboki dekolt.