cytaty z książek autora "Joanna Szczepkowska"
Tory. Największa drabina na świecie. Kiedyś przystawią ją do nieba i będzie koniec świata.
Normalny człowiek nosi w sobie przynajmniej kilkanaście osobowości. A jeżeli pań jest dwie, to znaczy po prostu, że pani ma strasznie ubogie życie wewnętrzne. A na to już się nic nie da poradzić [s.59].
Od rana telefony. Przychodzą sąsiedzi z całego osiedla, szczególnie ludzie starzy. Przynoszą swoje doniczkowe kwiaty. Dziękują. Płaczą. Wychodzę do miasta - muszę pobyć sama, przejść się, tylko tak odpoczywam. Idę Krakowskim Przedmieściem, przypominam sobie wszytsko co tu się działo w Marcu '68. [...] Wisi tu wielki transparent. Jak wtedy. Jakieś jedno zdanie - widać je z daleka: "Joanna Szczepkowska niech żyje".
Może od umierających należy uczyć się życia?
Wplątał się w jej zwoje mózgowe tak silnie, że nie ma tam miejsca już na nic.
Inteligenci rzadko wygrywają. Zwykle sa troche z tyłu, bo każde ich dzialanie poprzedza taka ilość wahań, że w końcu zawsze ktoś ich uprzedzi.
Więc kiedy walczysz na dole
z siłami przyciągania
i codziennie się spalasz codziennie odradzasz
to niezależnie od tego jaką dziś jesteś osobą
pamiętaj tylko pamiętaj że góra jest zawsze nad tobą.
Dlaczego ja tam patrzę jak zakochana po dworcach
może w tym piekle jest poezja
a może jestem jak oni bezdomna tylko pop prostu lepiej mieszkam.
Dobrze wiedzieć ze gdzieś istnieje taka różowa teraźniejszość
i taka krótka- różowieje w jednej wzmiance codziennej gazety.
Czas nie istnieje. Czas na ziemi jest tylko faktem przemijania, a przemijanie to zmiana. Czas jest tylko nieustanną zmianą. Nie następstwem wypadków.