Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiedział, jak będę ostra, kiedy się stłukę - jak okaleczę tych, którzy za bardzo się do mnie zbliżą.

W napotkanych nieszczęściach człowiek przegląda się jak w kryształowym lustrze.

(...) Widok jej łez na długo wyrył mi się w pamięci. Straciłam kogoś. Jo też kogoś straciła.

To wtedy nauczyła się, czym jest przebaczenie, przyjmowanie i okazywanie łaski.

-Gdyby Henry tu był, pojechałby do Jo, a ona by go wpuściła. Wszystko by jej wyjaśnił i nie byłoby nieporozumienia. On jest dosłownie "nie do nieporozumienia".
-Uważaj, Meg - powiedziała, odwracając się z powrotem do swojego okna. - Nikt nie jest doskonały.

Był tak idealny, że mógłby nawet ranić moje uczucia, a ja byłabym gotowa mu na to pozwolić.

Odważne drzewko, prawda? - powiedział Henry. - Nie ma pojęcia, jakie jest niesamowite. Głaz pękł, a ono wyrosło z maleńkiej szczeliny.

Jesteś inna. Masz przewagę nad rówieśnikami, bo wiesz, jak cenne są życie i relacje z innymi.

Żałoba to coś osobistego, to swego rodzaju podróż.


(...)Ale żałoba jest częścią życia i czasami nie ma nic wspólnego ze śmiercią.Możemy opłakiwać przeróżne straty i w takich chwilach najbardziej potrzebujemy siebie nawzajem.

Prawdziwie pokochać można tylko prawdziwą osobę.

Kiedy o Tobie myślę, widzę Twoje serce - łagodne i pełne czułości.

Życie dla każdego jest trudne. Tylko na różne sposoby.