Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Będzie mi brakowało tego, że ciebie kocham.
Będzie mi brakowało samotnych oczekiwań na twoje przyjście. Będzie mi brakowało radości naszych spotkać i bólu naszych rozstań. A po pewnym czasie będzie mi brakowało tego, że już nie brakuje mi ciebie.

Co mam zrobić teraz, gdy odszedłeś?
Jeśli nic się nie zmieni, a tak zwykle bywa,
usiądę w kącie i zapłaczę, aż moje serce skamieniej z bólu.
Siedzę przez chwilę bez ruchu, jak sparaliżowana.
Wszystko zastygło, skamieniało we mnie.
Potem przepełnia mnie ogromna tęsknota.
Później odczuwam strach, ból, samotność, pustkę.
Płaczę dopóty, dopóki nie skamienieje z bólu,
wspominając przeszłość.

Wiem, że już nigdy nie będziemy razem, więc dlaczego wciąż rodzą się słowa w mojej głowie, które wzywają cię do powrotu? Dlaczego stale wiążę swoje plany życiowe z tobą?

Potrzebuje tylko kogoś, z kim mogłabym porozmawiać o tobie, ale tylko ty jesteś jedyną osobą, z którą mogłabym porozmawiać, więc czuje się jak w potrzasku.

Sprawiam radość. Jestem wszystkim. Potrafię wszystko ale:
1. Nie umiem zapomnieć, że cię kocham
2. Ani zapomnieć, że ty już mnie nie kochasz

Jak mogę zarazem kochać ciebie i nienawidzić.
Jakże jestem do ciebie przywiązana.
Jak bardzo pragnę się wyzwolić z tej niewoli.
Chcę być wolna! Chcę znów cieszyć się każdym dniem!
Zwróć mi moje piękne noce!

Wiosna: rozwijają się liście, miłość rozkwita.
Lato: miłość umiera. Odjeżdżam ze łzawi w oczach,
owady popełniają samobójstwo na szybie samochodu.
Jesień: opadają liście. Opadam z sił.
Zima: umieram. Odjeżdżam z pustką w oczach,
śnieżynki popełniają samobójstwo na szybie samochodu.

Odkąd mnie zostawiłeś, nie zrobiłam nic.
Bo nic nie jest tak ważne jak ty.

Ile jeszcze razy łzy będą moją jedyną pociechą?
Ile jeszcze razy okaże się, że tylko wmówiłam sobie ''naszą'' miłość?
Ile jeszcze razy zerwę, i ile razy zapragnę cię tak nienawistnie, że wszystko wyda mi się złe?

Niech Bóg ci sprzyja i moja miłość. Gdziekolwiek jesteś, cokolwiek robisz.