Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Demokracja ogranicza się do konfliktu próżnych egoizmów. [...] Ludzie zostaną podzieleni na dwie rasy. Wyższej, która powstanie z czystej energii swojej woli, wszystko będzie dozwolone, niższej — nic lub bardzo mało. Dobrobyt przypadnie w udziale po większej części uprzywilejowanym, których osobista szlachetność uczyni wartymi wszelkich przywilejów' [D'Annunzio - artykuł 'Bestia elettiva'].

Luigi Federzoni, nawiązując do izolacji na arenie międzynarodowej, w jakiej znalazły się Włochy po wyjeździe delegacji z Paryża, napisał w dzienniku "L'Idea Nazionale" z 25 kwietnia 1919, że "Italia jest teraz silniejsza, bo osamotniona (piu forte perche sola)".

H. S. Hughes, The United States and ltaly, Cambridge 1979, s. 67: "Od owego wrześniowego dnia 1870 r., kiedy Rzym został w końcu zdobyty z rąk Papieża, patrioci włoscy czuli się przygnębieni rozczarowaniem. Marzenie zostało zrealizowane ale spełniło się zupełnie inaczej niż oczekiwano. Zjednoczone Włochy okazały się nie być ani ucieleśnieniem braterstwa wolnych ludzi, ani zrównoważoną, wzniosłą monarchią konstytucyjną. Stały się po prostu zupełnie normalnym i zwyczajnym — momentami skorumpowanym państwem parlamentarnym. Dekada po dekadzie, to uczucie złamanej nadziei zyskiwało na intensywności".

W ten sposób inicjowany był metafizyczny w swej istocie podział na dwie Italie, który będzie odtąd stałym punktem dannuncjańskiej wizji politycznej, prostego podziału na dobrych i szlachetnych oraz złych i nikczemnych.

Kochnitzky wyśmiewał drobiazgowość prawodawcy: "W Konstytucji fiumeńskiej obszernie porusza d' Annunzio sprawę muzyki. Zapomniał poruszyć w niej sprawę kąpieli. [...] Dobrze się czyni, zniewalając naród do czytania, pisania i śpiewania. Doskonale wszakże czyni się, zniewalając go do mycia się".

D'Annunzio zainicjował nowy rozdział w dziejach dialogu politycznego z tłumem [...]. Łącząc w sobie bardzo konkretne życiowe doświadczenie polityczne i artystyczne , poeta stworzył pewien oryginalny styl społecznego komunikowania, który bezsprzecznie został zaadaptowany przez włoski faszyzm, można by dowodzić, że także przez inne systemy totalitarne XX wieku, a są tacy, którzy twierdzą, że piętno dannuncjańskie w pewnym zakresie zauważalne jest we współczesnej polityce aż po dziś dzień.