Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Walczymy za to, co kochamy, a nie za to, kim jesteśmy.

- Mam wrażenie, jakby całe życie ludzie mówili mi, kim nie jestem. Ciągle czuję, czym nie jestem, czy też czym jestem nie w pełni. Chciałabym po prostu czuć się częścią czegoś. Chcę być czymś, czym jestem. W pełni.

Żyjemy jednocześnie w trzech czasach: zawsze w teraźniejszości, ale też w przeszłości, która niczym cień ciągnie się za nami, depcząc nam po piętach, a kiedy odwrócimy się, obraca się wraz z nami i wtedy znienacka to przeszłość mamy przed sobą, gdzie rzuca swą ciemną sylwetkę na naszą przyszłość.

Szukam na to (uczucie) jakiegoś słowa, ale nie znajduję, lecz to nieważne, bo wiem, że właśnie to przeżywam.

Życie samo w sobie jest wierszem, a to, co z nim zrobimy, to nasza poezja.

Zdecydowanie łatwiej przychodzi udawać, że się o kogoś troszczysz, niż rzeczywiście coś dla kogoś zrobić.

Żyjemy jednocześnie w trzech czasach: zawsze w teraźniejszości, ale też w przyszłości, która niczym cień ciągnie się za nami, depcząc nam po piętach, a kiedy odwrócimy się, obraca się wraz z nami i w tym znienacka to przeszłość mamy przed sobą, gdzie rzuca swą ciemną sylwetkę na naszą przyszłość.

Ilu innym istotnym momentom pozwoliłem po prostu przeminąć?

Wydaję mi się, że kiedy jestem z tobą, jestem taka, jaką pragnę być.